Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Η δολοφονία του Στ. Σαράφη

Επιμέλεια Αργυρώ Κραββαρίτη                                           http://vathikokkino.gr
«Εβαλαν το Λαό να χορέψη το χορό του Ζαλόγγου και να πέφτη στο βάραθρο της δυστυχίας. Εβαλαν το νόμο της Ετεροδικίας να σε σφάζη ο ξένος και να σ’ αφήνει σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Μ’ αυτή την πολιτική τους κατάντησαν το δοξασμένο Εθνος των Ελλήνων, το Εθνος των Αγωνιστών της Αλβανίας, των ηρώων της Εθνικής Αντιστάσεως, έθνος απόρων και ταπεινών φουκαράδων».
Στ. Σαράφης 1
Ηταν Παρασκευή 31 Μαΐου του 1957, γύρω στις 1.40 μ.μ., όταν, στην παραλιακή λεωφόρο στον Αλιμο, μια βαριά πράσινη «Μπουίκ», με αριθμό ΞΑ 1941, τρέχοντας με ταχύτητα 120 χιλιομέτρων, έπεσε πάνω στον Γραμματέα του Γενικού Συμβουλίου και βουλευτή της ΕΔΑ στρατηγό Στ. Σαράφη και στη σύζυγό του Μάριον. Οδηγός του μοιραίου αυτοκινήτου ήταν ο Ιταλοαμερικανός υποσμηνίας Μάριο Μουζάλι, που εκείνο το διάστημα υπηρετούσε στην 22η Μοίρα Διαβιβάσεων της αμερικανικής αεροπορικής βάσης του Ελληνικού. Ο Μουζάλι κατάφερε να σταματήσει το αυτοκίνητο αρκετά μέτρα μακριά από το ατύχημα με το καπό εντελώς παραμορφωμένο από τη σύγκρουση. Τα θύματά του σφάδαζαν από τους πόνους.
Σε λίγα λεπτά στον τόπο του δυστυχήματος θα μαζευτούν πολίτες. Κάποιοι από αυτούς θα μεταφέρουν με ιδιωτικό αυτοκίνητο τους δύο τραυματίες σε νοσοκομεία της λεωφόρου Συγγρού. Περίπου μια ώρα μετά το ατύχημα, στις 2.40 με 2.45 μ.μ. ο Στ. Σαράφης θα αφήσει την τελευταία του πνοή στην κλινική «Κυανούς Σταυρός», όπου μεταφέρθηκε σε κατάσταση αφασίας. Ο τιμημένος αρχηγός του ΕΛΑΣ, ο κομμουνιστής λαϊκός ηγέτης, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 66 ετών. Η σύζυγός του, που απέφυγε το μοιραίο, μεταφέρθηκε βαριά τραυματισμένη στο Γενικό Κρατικό 2. Ας δούμε όμως πώς η ίδια – ύστερα από αρκετά χρόνια – διηγείται τις συνθήκες του τραγικού γεγονότος.
«Λίγο παραπάνω απ’ την αγορά Αλίμου, προς την κατεύθυνση της Αθήνας, πήγαμε να διασχίσουμε την παραλιακή λεωφόρο, όταν φτάνοντας στα όρια της νησίδας ασφαλείας, έγινε το κακό. Φάνηκαν ξαφνικά δύο αυτοκίνητα: ένα μικρό, μάλλον μαύρο, που προχωρούσε κανονικά κοντά στο πεζοδρόμιο, κι έπειτα μια κούρσα χρώματος μπλε – πράσινου, που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να το προσπεράσει. Αυτή η δεύτερη κούρσα μας χτύπησε. Με το χτύπημα έχασα τις αισθήσεις μου και δε θυμάμαι τίποτε άλλο. Ο Στέφανος, χτυπημένος βαριά, ξεψύχησε στο νοσοκομείο του «Κυανού Σταυρού», στη Λεωφόρο Συγγρού. Εμένα με μετέφεραν στην Αθήνα με σπασμένο το ένα πόδι» 3.

Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

«Μαύρο βέλος» εναντίον Χίτλερ



25/05/2017
Επιμέλεια Αργυρώ Κραββαρίτη                                http://vathikokkino.gr
Στις 25 Μαΐου 1935 στον Αν Άρμπορ του Μίσιγκαν ένας 22χρονος μαύρος αθλητής έσπασε τρία παγκόσμια ρεκόρ και ισοφάρισε ένα τέταρτο ρεκόρ σε διάστημα 45 λεπτών. Ήταν ο πρώτος άλτης που πέρασε τα 8 μέτρα στο άλμα εις μήκος, έσπασε τα ρεκόρ των 220 μέτρων και των 220 μέτρων μετ’εμποδίων και ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ των 100 μέτρων. Ένα χρόνο αργότερα θα κέρδιζε 4 χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου και θα διέψευδε με εκκωφαντικό τρόπο την «ανωτερότητα» της άριας φυλής ενώ ο Χίτλερ παρακολουθούσε εμβρόντητος από τις κερκίδες του γηπέδου. Ήταν ο αφρομερικανός Τζέσε Όουενς που γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1913 στην Αλαμπάμα της Αμερικής. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τζέιμς Κλίβελαντ Όουενς, αλλά οι συμμαθητές του στο σχολείο τον αποκαλούσαν Τζέσε. Ήταν το έβδομο από τα έντεκα παιδιά μιας φτωχής οικογένειας μαύρων.


Κυριακή 21 Μαΐου 2017

Σαν σήμερα o Άρης ορκίζει τους πρώτους αντάρτες του ΕΛΑΣ


Η σύσκεψη στην καλύβα του Στεφανή και το ξεκίνημα του ΕΛΑΣ από τα βουνά της Ρούμελης
Μετά την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) το Σεπτέμβριο του 1941, ο Θανάσης Κλάρας (Άρης Βελουχιώτης) στέλεχος του ΚΚΕ και υπέρμαχος του αντάρτικου αποσπά την έγκριση της ηγεσίας του κόμματος έρχεται στη Φθιώτιδα με εντολή του κόμματος για να διερευνήσει την δυνατότητα για ξεκίνημα της ένοπλης λαϊκής αντίστασης.
Για το σκοπό αυτό στις αρχές Νοεμβρίου του 1941 ο Αρης άρχισε την περιοδεία του στις περιοχές της Φθιώτιδας, Θεσσαλίας και Ευρυτανίας (Χουλιάρας, σελ.13). Στη Ρούμελη οι συνθήκες ήταν δύσκολες και οι κομματικές οργανώσεις αδύναμες. Δεν υπήρχαν παραδόσεις μαζικής πάλης υπήρχαν όμως επιβιώσεις ένοπλης αντάρτικης δράσης, συνέχεια από την κλεφτουριά και τα αρματολίκια. Και ήταν αρκετοί οι ανυπότακτοι πατριώτες που άρπαζαν τα όπλα και έβγαιναν στα βουνά (κλαρίτες) (Χατζής, 284).
Το ΚΚΕ έστειλε στη Φθιωτιδοφωκίδα για να ανασυγκροτήσει τις κομματικές οργανώσεις και να οργανώσει τον αγώνα τον Γιώργο Γιαταγάνα ένα από τα εκλεκτά στελέχη του που τη περίοδο της κατοχής είχε δραπετεύσει από το στρατόπεδο της Φολέγανδρου.

Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Το NED χρηματοδότησε με περισσότερα από ένα εκατομμύρια 600.000 δολάρια για αποσταθεροποιητικές ενέργειες στη Βενεζουέλα κατά τη διάρκεια του 2016



Η Βουλή διάβασε ένα άρθρο στην ενότητα Los Mazazos όπου αναφέρονται αναλυτικά τα κεφάλαια που έστειλε το NED για τη χρηματοδότηση των αποσταθεροποιητικών δραστηριοτήτων, πραξικοπήματα, ψυχολογικό πόλεμο και οικονομικό πόλεμο κατά της Βενεζουέλας.

Ο βουλευτής από το Μπλοκ της Πατρίδας, Diosdado Cabello, ανέφερε αυτή την τετάρτη ότι το National Endowment for Democracy (NED), χρηματοδότησε με 1 εκατομμύριο 611 χιλιάδες 637 αμερικάνικα δολάρια, αποσταθεροποιητικές ενέργειες στη Βενεζουέλα κατά τη διάρκεια του 2016.
"Για το έτος 2016, τα κεφάλαια που στάλθηκαν από το NED για τη χρηματοδότηση αποσταθεροποιητικών δραστηριοτήτων, πραξικοπήματα, ψυχολογικό πόλεμο και οικονομικού πολέμο εναντίον της Βενεζουέλας, ήταν ένα εκατομμύριο 611 χιλιάδες 637 δολάρια, καταλαμβάνοντας την δεύτερη θέση στις μεταφορές χρημάτων σε τρομοκρατικές οργανώσεις από μέρος του NED", είπε ο βουλευτής στο πρόγραμμα Con el Mazo Dando.

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Σαν σήμερα ξεκινάει η δολοφονική (για τον λαό μας) εγκληματική Μεγάλη Ιδέα

Γράφει η Αργυρώ Κραββαρίτη                                   http://vathikokkino.gr



Οι δρόμοι της Αθήνας και του Πειραιά και κάθε πόλης πλημμύρισαν από τα τραγικά θύματα της πολιτικής αυτής, όσα εννοείται γλύτωσαν το λεπίδι, την πείνα, τη χολέρα και τον τύφο. Η υπεύθυνη όμως κυρίαρχη τάξη δεν συγκινήθηκε καθόλου από το τραγικό τούτο θέαμα, γιατί στο κάτω κάτω της παρουσιαζότανε πάλι μια καινούρια και θαυμάσια ευκαιρία να πλουτίσει περισσότερο από την εκμετάλλευση της δυστυχίας και της συμφοράς που σκόρπισε η ίδια.
Οι βιομήχανοι βρήκανε φτηνά εργατικά χέρια, οι κάθε λογής προμηθευτές μοναδική ευκαιρία για να καταναλώσουν ότι σάπιο και άχρηστο πράγμα είχανε, οι πολιτικάντηδες και η Εθνοτράπεζα έκαναν τις μπάζες τους με την ανταλλαγή και την αποκατάσταση, οι προσφυγοπατέρες βρήκανε δουλειές με φούντες, οι βενιζελικοί ψήφους μονοκούκι, οι σωματέμποροι πηδούσαν από τη χαρά τους, οι γκαρσονιέρες στολίστηκαν με τις όμορφες αλλά άτυχες κοπέλες που η προσφυγιά τις έριξε γδυτές και απροστάτευτες στο δρόμο κι η Λαϊκή Τράπεζα του μεγάλου τοκογλύφου Λοβέρδου, που ήταν προστατευόμενη της Εθνικής, μόλις ήρθαν οι πρόσφυγες πρόσθεσε – ανάμεσα στις άλλες δουλειές της – και τα δάνεια με ενέχυρο τιμαλφών και επίπλων ακόμα.
Μ’αυτόν τον τρόπο γδύσανε τη προσφυγιά, παίρνοντας τους για ένα κομμάτι ψωμί όλα τα χρυσά κειμήλια που οι ξεριζωμένοι πληθυσμοί είχαν καταφέρει να πάρουν μαζί τους. Οι αγιογδύτες μάλιστα φτάσαν στο σημείο ν’αγοράζουν από τους πρόσφυγες ακόμα και εικονίσματα μεγάλης αξίας για πενταροδεκάρες. Ποιος από σας, αγαπητοί αναγνώστες, μπορεί να αρνηθεί ότι η μικρασιατική καταστροφή δεν στάθηκε στο τέλος τέλος ένα…ευτυχές γεγονός για την κυρίαρχη τάξη της χώρας μας;
Νίκος Μπελογιάννης«Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα»

Πέμπτη 11 Μαΐου 2017

Συνεχίζεται η βία παρά την ειρηνευτική συμφωνία στην Κολομβία

Η βία επικρατεί ανάμεσα στην κυβέρνηση και την οργάνωση Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας (FARC)



Συνεχίζεται η βία παρά την ειρήνη στην Κολομβία.
Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ICRC) ανακοίνωσε ότι παρά την ειρηνευτική συμφωνία που υπογράφηκε τον Νοέμβριο ανάμεσα στην κυβέρνηση και την οργάνωση Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) συνεχίζουν οι άμαχοι να είναι τα θύματα βίας.
Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού ζητά από την κυβέρνηση να πάρει τα απαραίτητα μέτρα απέναντι σε βίαια επεισόδια στη χώρα και προσέλκυσε την προσοχή στο ότι ισχύει η ειρηνευτική συμφωνία αλλά για να ξεπεραστούν οι άμμεσες ή έμμεσες συνέπειες των συγκρούσεων χρειάζεται να περάσουν δεκάδες χρόνια.

Η 11η Μαΐου 1958: Οταν η Αριστερά έγινε αξιωματική αντιπολίτευση



11/05/2017
Επιμέλεια Αργυρώ Κραββαρίτη                                                                 http://vathikokkino.gr
Η 11η Μαΐου 1958 ήταν μια μέρα που έκρυβε δυσάρεστες εκπλήξεις για το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο και τους Αμερικανούς, καθώς οι κάλπες των γενικών βουλευτικών εκλογών ανέδειξαν την Αριστερά, για πρώτη φορά στην ιστορία της, αξιωματική αντιπολίτευση στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Την 1η Αυγούστου 1951 είχε υπογραφεί η συμφωνία για την ίδρυση της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ), που στην αρχή αποτέλεσε συνασπισμό κομμάτων, για να μετατραπεί αργότερα σε ενιαίο κόμμα. Το πρακτικό της συμφωνίας υπογράφτηκε από τον Γιάννη Πασαλίδη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, τον Δημήτρη Μαριόλη εκ μέρους του Δημοκρατικού Συναγερμού, τον Σταμάτη Χατζήμπεη στο όνομα των Αριστερών Φιλελευθέρων και τον Μιχάλη Κύρκο του Δημοκρατικού Ριζοσπαστικού Κόμματος. Από την πρώτη στιγμή η ΕΔΑ άρχισε να μοιάζει με το συνασπισμό κομμάτων του ΕΑΜ. Βέβαια από τα παρασκήνια κινητήριος μοχλός της ΕΔΑ ήταν το παράνομο ΚΚΕ.
Η επιτυχία της Αριστεράς, σε λιγότερο από εννιά χρόνια από το τέλος του εμφυλίου πολέμου, έπαιρνε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, αν σκεφτούμε ότι το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα, εκείνη την εποχή του Μαΐου του ’58, ήταν ακόμα ανώμαλο.

Τετάρτη 10 Μαΐου 2017

Σαν σήμερα: Ο Νέλσον Μαντέλα γίνεται ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής

10/05/2017
Ιστορία

Επιμέλεια Αργυρώ Κραββαρίτη                      http://vathikokkino.gr



H ζωή του Νέλσον Μαντέλα έχει γίνει βιβλίο, ταινία για περισσότερο από μια φορές. Η αντιστασιακή δράση του και η 27ετης φυλάκιση του μιλούν από μόνα τους για την προσπάθειά του να ανατρέψει το απάνθρωπο καθεστώς του απαρτχάιντ στην πολύπαθη χώρα της Νοτίου Αφρικής.

Ο Νέλσον Μαντέλα αποφυλακίστηκε ύστερα από την πτώση του τείχους του Βερολίνου και μετά από πολλές πιέσεις, εσωτερικές και διεθνείς, στις 2 Φεβρουαρίου του 1990. Μόλις αποφυλακίστηκε ξεκίνησε αμέσως την περιοδεία του, με σκοπό να συσπειρώσει τους υποστηρικτές του και να ηγηθεί στην προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος και την αλλαγή του συντάγματος, που θα ανέτρεπε νόμιμα, το καθεστώς του απαρτχάιντ. Το καθεστώς άντεξε για λιγότερο από 3 χρόνια. Οι εκλογές ορίστηκαν για τις 27 Απριλίου του 1994. Ξεκίνησε αμέσως την περιοδεία υπέρ του κόμματός του, του ANC (African National Congress), ιδρύοντας σε όλη τη χώρα 100 εκλογικά κέντρα. Η περιοδεία του πέρασε και τα σύνορα της χώρας, καθώς ταξίδεψε σε Ευρώπη, Ασία και Βόρειο Αμερική, μαζεύοντας δωρεές για το κόμμα και για το σκοπό του, πολλές φορές και από πρώην υποστηρικτές του απαρτχάιντ. Ηγήθηκε επίσης και της εκστρατείας για τη μείωση του ορίου ηλικίας στην ψήφο, να μετατραπεί δηλαδή από τα 18 στα 14 έτη.


Όσο πλησίαζε η 27η Απριλίου, τόσο πιο κατανοητό γινόταν πως οι ημέρες του απαρτχάιντ ήταν μετρημένες. Η αίσθηση για μια πλήρη επικράτηση του ANC ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρη. Όμως για τον Μαντέλα το διακύβευμα δεν ήταν μόνο η νίκη. Ήθελε να συγκεντρώσει τα 2/3 των ψήφων για να μπορεί ανενόχλητος να αλλάξει το σύνταγμα. Και σχεδόν τα κατάφερε. Οι εκλογές έδωσαν στο ANC το ποσοστό του 62 τις εκατό, ποσοστό που δεν του έδινε τον αριθμό που επιθυμούσε, αλλά σίγουρα του έδινε μια μεγάλη νίκη. Μια νίκη που δυο εβδομάδες μετά οδήγησε σε μια ιστορική στιγμή. Παρ’ όλη όμως τη νίκη, ο Μαντέλα κατήγγειλε νοθεία και σαμποτάζ στην εκλογική αναμέτρηση.






Στις 10 Μαΐου του 1994, ο Νέλσον Μαντέλα γίνεται ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής, μιας χώρας που ο πληθυσμός της αποτελείται κατά 80% από μαύρους γηγενείς κατοίκους. Η τελετή μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο από την Πρετόρια, σε ένα κοινό που έφτασε το ένα δις τηλεθεατές. Άλλωστε στην τελετή του χρίσματος, παρευρέθησαν περίπου 4.000 καλεσμένοι. Ο Μαντέλα ξεκίνησε την διακυβέρνηση χωρίς μεγάλη εμπειρία στην πολιτική. Όπως εμπειρία, δεν είχε και το κόμμα του γενικότερα. Όμως η βαθιά γνώση της χώρας του, καθώς και η σοφή του κρίση και αναγνώριση της έννοιας του συμβολισμού, οδήγησε την Νότιο Αφρική σε καλύτερες μέρες, και λίγο αργότερα στην «Εθνική συμφιλίωση».






Η εκλογή και η ανάδειξη του Νέλσον Μαντέλα στην θέση του προέδρου της Νοτίου Αφρικής (έμεινε στην θέση μέχρι το 1999), ήταν ένα από τα ιστορικότερα γεγονότα του 20ου αιώνα, γεμίζοντας με ελπίδα ολόκληρο τον κόσμο, όταν τα απολυταρχικά καθεστώτα ξεκίνησαν σιγά σιγά να ανατρέπονται και να δίνουν την θέση τους σε πιο δίκαια συστήματα διακυβέρνησης. Όχι όμως και απολύτως δίκαια. Γι’ αυτό ο Μαντέλα αισθανόταν μόνος, όπως είπε, κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του. Αλλά το κυριότερο από αυτό που ήθελε το κατάφερε. Και περίμενε 27 χρόνια στην φυλακή γι΄αυτό. Η θέληση αυτού του ανθρώπου θα πρέπει να είναι παράδειγμα για όλο τον κόσμο.






Πηγή: http://www.e-daily.gr


Τρίτη 9 Μαΐου 2017

9 Μάη 1945: Η αντιφασιστική Νίκη των Λαών, η ΕΣΣΔ και οι Αγγλοαμερικανοί

08/05/2017
Επιμέλεια Αργυρώ Κραββαρίτη                                               http://vathikokkino.gr
Στις 9 Μαΐου 1945, ώρα 0.43′ π.μ., στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντερμπουργκ και στρατηγός της αεροπορίας Στούμπφ υπέγραψαν την πράξη για την χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας ενώπιον των αντιπροσώπων των ενόπλων δυνάμεων των χωρών της αντιχιτλερικής συμμαχίας: Από μέρους της ΕΣΣΔ παραβρέθηκε ο στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκωφ, της Αγγλίας ο στρατάρχης της αεροπορίας Α. Τέντερ, των ΗΠΑ ο στρατηγός Κ. Σπάατς και της Γαλλίας ο στρατηγός Ντε Λατρ ντε Τασινύ.
Το πρώτο άρθρο της πράξης συνθηκολόγησης έγραφε: «Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, ενεργώντας εξ ονόματος της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης, συμφωνούμε με την άνευ όρων παράδοση όλων των ενόπλων δυνάμεων μας κατά ξηράν, θάλασσα και αέρα, καθώς και όλων των δυνάμεων που βρίσκονται τώρα υπό την γερμανική διοίκηση, προς την Ανώτατη Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού και ταυτόχρονα προς την Ανώτατη Διοίκηση των συμμαχικών εκστρατευτικών δυνάμεων».
Ας δούμε όμως πως ο στρατάρχης Ζούκωφ περιγράφει στα απομνημονεύματα του την ιστορική αυτή στιγμή:
Ο Ζούκωφ θυμάται
«Ώρα 24η ακριβώς- γράφει ο Ζούκωφ- μπήκαμε στην αίθουσα. Άρχιζε η 9 Μαΐου 1945…
Όλοι καθίσαμε στο τραπέζι που ήταν στον τοίχο, όπου υπήρχαν οι κρατικές σημαίες της Σοβιετικής Ένωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας. Στα στενόμακρα τραπέζια της αίθουσας, που ήταν καλυμμένα με πράσινη τσόχα, κάθισαν οι στρατηγοί του Κόκκινου Στρατού, τα στρατεύματα των οποίων συνέτριψαν σε συντομότατο χρονικό διάστημα την άμυνα του Βερολίνου και ανάγκασαν τον εχθρό να καταθέσει τα όπλα. Εδώ παραβρίσκονταν πολυάριθμοι σοβιετικοί και ξένοι δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερς.
– Εμείς, οι αντιπρόσωποι της Ανωτάτης Διοίκησης των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων και της Ανωτάτης Διοίκησης των συμμαχικών στρατευμάτων, είπα, ανοίγοντας τη συνεδρίαση, είμεθα εξουσιοδοτημένοι από τις κυβερνήσεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού να δεχθούμε την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας από τη Γερμανική Στρατιωτική Διοίκηση. Καλέσατε στην αίθουσα τους αντιπροσώπους της Γερμανικής Γενικής Διοίκησης.

Πρώτος χωρίς να βιάζεται και προσπαθώντας να διατηρήσει φαινομενική ηρεμία, πέρασε το κατώφλι ο στρατάρχης Κάιτελ, δεξί χέρι του Χίτλερ. Σήκωσε το χέρι με τη στραταρχική του ράβδο, χαιρετίζοντας τους αντιπροσώπους της Ανωτάτης Διοίκησης των σοβιετικών και συμμαχικών στρατευμάτων.
Μετά τον Κάιτελ μπήκε ο στρατηγός Στούμπφ. Ανάστημα λίγο κάτω του μέτριου, με μάτια γεμάτα κακία και αδυναμία. Ταυτόχρονα μπήκε ο ναύαρχος Φον Φρίντεμπουργκ που έμοιαζε πρόωρα γερασμένος.
Στους Γερμανούς προτάθηκε να καθίσουν σε ξεχωριστό τραπέζι, το οποίο τοποθετήθηκε ειδικά γι’ αυτούς κοντά στην είσοδο…
Απευθύνθηκα στη γερμανική αντιπροσωπεία:
– Έχετε στα χέρια σας την πράξη της άνευ όρων παράδοσης, την μελετήσατε και είσθε εξουσιοδοτημένοι να υπογράψετε την πράξη αυτή;…
– Μάλιστα, τη μελετήσαμε και είμαστε έτοιμοι να την υπογράψουμε απάντησε με υπόκωφη φωνή ο στρατάρχης Κάιτελ δίνοντάς μας το ντοκουμέντο που είχε υπογράψει ο ναύαρχος Νταίνιτς. Το ντοκουμέντο αυτό έλεγε ότι ο Κάιτελ, ο Φον Φρίντεμπουργκ και ο Στούμπφ είναι εξουσιοδοτημένοι να υπογράψουν την πράξη της άνευ όρων παράδοσης.
Ήταν κάθε άλλο παρά ο υπερφίαλος εκείνος Κάιτελ, ο οποίος δεχόταν την παράδοση της νικημένης Γαλλίας. Τώρα φαινόταν τσακισμένος, αν και προσπαθούσε να κρατήσει κάποια πόζα.
Αφού σηκώθηκα, είπα τα εξής:
– Προτείνω στη γερμανική αντιπροσωπεία να πλησιάσει εδώ, στο τραπέζι. Εδώ θα υπογράψετε την πράξη της άνευ όρων παράδοσης της Γερμανίας.
Ο Κάιτελ σηκώθηκε γρήγορα από τη θέση του, ρίχνοντας σε μας μια εχθρική ματιά, ύστερα κατέβασε τα μάτια και, παίρνοντας αργά από το τραπέζι τη στραταρχική ράβδο του, προχώρησε με αβέβαιο βήμα προς το τραπέζι μας. Το μονόκλ του έπεσε και κρεμάστηκε στο κορδόνι. Το πρόσωπο του γέμισε με κόκκινες κηλίδες.
Μαζί του πλησίασαν στο τραπέζι ο στρατηγός Στούμπφ, ο ναύαρχος Φον Φρίντεμπουργκ και οι γερμανοί αξιωματικοί που τους συνόδευαν. Αφού διόρθωσε το μονόκλ ο Κάιτελ κάθισε στην άκρη του τραπεζιού και με τρεμάμενο ελαφρά χέρι και χωρίς να βιάζεται υπέγραψε πέντε αντίτυπα της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας. Μετά έθεσαν τις υπογραφές τους οι Στούμπφ και Φρίντεμπουργκ.
Μετά την υπογραφή της πράξης, ο Κάιτελ σηκώθηκε από το τραπέζι, φόρεσε το δεξί γάντι του και προσπάθησε πάλι να επιδείξει το στρατιωτικό του παράστημα, αλλά δεν τα κατάφερε και γύρισε ήσυχα πίσω στο τραπέζι του.
Στις 9 Μαΐου 1945 ώρα 0.43′, η υπογραφή της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας είχε τελειώσει…» [1].

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

Μπόμπι Σαντς. Ο θρυλικός απεργός πείνας που πέθανε στη φυλακή για να χαρακτηριστεί πολιτικός κρατούμενος.



05/05/2017

Επιμέλεια Αργυρώ Κραββαρίτη                                           http://vathikokkino.gr

Μπόμπι Σαντς. Ο θρυλικός απεργός πείνας που πέθανε στη φυλακή για να χαρακτηριστεί πολιτικός κρατούμενος. Συνολικά πέθαναν 10 απεργοί πείνας του IRA, αφού η Θάτσερ δεν υποχωρούσε…
Την 1η Μαρτίου του 1981, ο 27χρονος Βορειοϊρλανδός Μπόμπι Σαντς ξεκίνησε απεργία πείνας. Μετά από 66 μέρες άφησε την τελευταία του πνοή, ενώ χιλιάδες κόσμου παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα την πορεία του.
Αίτημά του να αναγνωριστεί ο ίδιος και όσοι κρατούμενοι προέρχονταν απ’ τον ΙΡΑ, ως πολιτικοί κρατούμενοι και όχι ως εγκληματίες του ποινικού δικαίου.
Όταν ξεκίνησε την απεργία πείνας ήταν ακόμα ένας φυλακισμένο μέλος του ΙΡΑ, αλλά όταν πέθανε είχε γίνει βουλευτής και θρύλος. Στην κηδεία του παρευρέθηκαν χιλιάδες πολίτες, ενώ κυβερνήσεις από όλο τον κόσμο έστειλαν γράμματα διαμαρτυρίας στη Βρετανίδα πρωθυπουργό, Μάργκαρετ Θάτσερ, για τον θάνατό του.
Χρειάστηκε να περάσουν μήνες και να χάσουν τη ζωή τους άλλοι εννιά απεργοί πείνας για να παραχωρηθούν σταδιακά τα δικαιώματα που διεκδικούσαν οι κρατούμενοι. Χωρίς ωστόσο να τους δοθεί ποτέ το στάτους των πολιτικών κρατούμενων.
“Δεν υφίσταται πολιτική δολοφονία, πολιτικός βομβαρδισμός ή πολιτική βία. Υπάρχει μόνο εγκληματική δολοφονία, εγκληματικός βομβαρδισμός και εγκληματική βία,” επέμενε η Θάτσερ και αρνούνταν κατηγορηματικά κάθε συζήτηση.

Όταν πέθανε, είχε γίνει σύμβολο πολιτικών αγώνων για χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μέχρι την έναρξη της απεργίας πείνας όμως, κανείς δεν περίμενε ότι ο Μπόμπι Σαντς θα γινόταν ένας θρυλικός αγωνιστής.
Πρώην συμπαίχτες του στην ομάδα “Αστέρι της Θάλασσας” όπου έπαιζε όταν ήταν έφηβος, σχολίασαν ότι ο νεαρός Σαντς δεν είχε τη συμπεριφορά ενός μελλοντικού ήρωα. Ήταν μέτριος ποδοσφαιριστής, αλλά καλός δρομέας. Όποτε βρισκόταν στο γήπεδο κατέληγε να κάνει πιο πολλά φάουλ απ’ ότι πάσες.
Ένας απ’ τους συμπαίχτες του, ο Ντένις Σουίνι, καθολικός και μετέπειτα γιατρός, θυμόταν ότι ο Σαντς στην εφηβεία ήταν ένα βίαιο αγόρι, που πάντα ακολουθούσε τους δυνατότερους χαρακτήρες και ποτέ δεν ξεχώρισε για τις ικανότητές του. Ως έφηβοι δεν συμπαθούσαν ο ένας τον άλλον, αλλά όταν συναντήθηκαν τυχαία το 1976, αφού ο Σαντς είχε αποφυλακιστεί για πρώτη φορά, ο Σουίνι τον βρήκε αλλαγμένο. “Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Μου φάνηκε πολύ πιο ειλικρινής και ώριμος. Μπορούσα να πιστέψω ότι αυτός ο άνθρωπος θα ολοκλήρωνε ό, τι ξεκινούσε”.
Ντένις Σουίνι, ο πρώην συμπαίχτης του Σαντς σε ποδοσφαιρική ομάδα που συμμετείχαν ως έφηβοι

Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

4 Μάη 1970. Σφαγή στην πανεπιστημιούπολη του Kent



04/05/2017


Επιμέλεια Αργυρώ Κραββαρίτη                                                    http://vathikokkino.gr


Στις 4 Μαΐου του 1970, εθνοφρουροί περικυκλώνουν διαδηλωτές φοιτητές στην πανεπιστημιούπολη του Kent State University του Ohio. Η διαμαρτυρία ξεκινά ως απάντηση στις δηλώσεις τις 30 Απρίλη του προέδρου Νίξον ότι τα στρατεύματα των ΗΠΑ θα εισβάλουν στην Καμπότζη, κλιμακώνοντας έτσι τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Η θανάσιμη σύγκρουση που ακολούθησε θα γίνει γνωστή ως η σφαγή του Kent State. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια δημοσιογραφική εισαγωγή στο ιστορικό γεγονός. Αλλά ταυτόχρονα και μια αναφορά τέχνης. Διότι κάπως έτσι ένα μαζικό κίνημα γεννήθηκε και ένα τραγούδι απέκτησε ύπαρξη, ουσία και εκτόπισμα.




«Δεν γίνεται να είσαι άνθρωπος και να αδιαφορείς για αυτό» θα πει ο David Crosby. Ο Graham Nash θα προσθέσει: «Θέλουμε να κρατήσουμε ζωντανή την συνείδηση, στο νου όλων των φοιτητών, όχι μόνο στην Αμερική, μα και παγκόσμια. Να είναι άγρυπνοι και έτοιμοι να σηκωθούν και να γίνουν υπολογίσιμοι». Και ο τρίτος της παρέας, ο συνθέτης και στιχουργός, Neil Young θα δηλώσει γραπτώς πως είναι «ίσως το πιο σπουδαίο μάθημα που πήρα ποτέ μου σε ένα αμερικάνικο τόπο εκπαίδευσης» για να περιγράψει το έναυσμα να γράψει το οργισμένο του «Four dead in Ohio».

Ο πρέσβης της Βενεζουέλας στην Αθήνα εξηγεί τι συμβαίνει στη χώρα του



Δεκάδες συναγωνιστές παρακολούθησαν την εκδήλωση – συζήτηση με τον πρέσβη της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας Φαρίντ Φερνάντες, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Πανελλαδικής Ανεξάρτητης  Ταξικής Εργατικής Κίνησης, από τον Πολιτιστικό Σύλλογο “Χοσέ Μαρτί” την Παρασκευή  28 Απρίλη 2017.


Ο πρέσβης αφού αναφέρθηκε διεξοδικά στην κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα του από τον συνεχιζόμενο για χρόνια οικονομικό πόλεμο και την συνεχιζόμενη ιμπεριαλιστική παρέμβαση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στην περιοχή και γενικότερα, αναφέρθηκε στην όξυνση των τελευταίων ημερών.
Τόνισε συγκεκριμένα ότι η Βενεζουέλα βρίσκεται εδώ και χρόνια στο κέντρο της μιντιακής επίθεσης. Μπορεί να περάσουν κάποιες εβδομάδες χωρίς ειδήσεις για τη Βενεζουέλα – είπε – πράγμα που σημαίνει ότι εκείνο το διάστημα τα πράγματα πάνε καλά, υπάρχουν όμως και διαστήματα που τα διεθνή ΜΜΕ κατακλύζονται από ειδήσεις για τη χώρα του, κατά κανόνα αρνητικές.
Τις τελευταίες ημέρες, παρουσιάζεται μια όξυνση της δράσης της φασιστικής αντιπολίτευσης, με βίαιες ενέργειες, δολοφονίες, ανοιχτή βία στους δρόμους, επιθέσεις σε δημόσια κτίρια, ακόμα και σε ένα μαιευτήριο τις τελευταίες μέρες. Η στοχευμένη αυτή δράση, έχει κοστίσει μέχρι τώρα 27 νεκρούς στη χώρα του.

Τρίτη 2 Μαΐου 2017

2 Mάη 2011 σκοτώνεται ο Μπιν Λάντεν από τη CIA


Επιμέλεια Αργυρώ Κραββαρίτη                         http://vathikokkino.gr


2 Mάη 2011. Σκοτώνεται από τη CIA στο Πακιστάν ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Ο Μπιν Λάντεν καταγόταν από πλούσια οικογένεια με δεσμούς με τη βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας.

Το 1979 μετέβη στο Αφγανιστάν προκειμένου να ενταχθεί στους χρηματοδοτούμενους από τις ΗΠΑ Μουζαχεντίν, οι οποίοι είχαν πάρει τα όπλα κατά της επαναστατικής λαϊκής κυβέρνησης που είχε εγκαθιδρυθεί από την επανάσταση του 1978. Τη λαϊκή κυβέρνηση του Αφγανιστάν συνέδραμε από τη μεριά της η Σοβιετική Ένωση.

Μετά από τη νίκη του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ο Μπιν Λάντεν στράφηκε εναντίον των πρώην συμμάχων του, συγκροτώντας την «Αλ Κάιντα» και πραγματοποιώντας χτυπήματα κατά Αμερικανικών στόχων ανά τον κόσμο.

Στην οργάνωσή του αποδόθηκαν οι επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους το 2001 στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ. Έκτοτε και με πρόσχημα την τρομοκρατία, ξεκίνησε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των εργαζομένων ανά την υφήλιο, καθώς και μια σειρά στρατιωτικές επιχειρήσεις μικρής και μεγάλης έκτασης (πόλεμος σε Αφγανιστάν, Ιράκ, κ.α.).

Πηγή: 902 σαν σήμερα
————-


Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

Η Πρωτομαγιά του Σικάγο 1886: πρωτεργάτες, νεκροί και συλληφθέντες


Επιμέλεια Αργυρώ Κραββαρίτη
Το αίτημα για οχτάωρη εργασία
Τα γεγονότα που οδήγησαν στους φόνους του Χέιμαρκετ ξεκίνησαν από το αίτημα για οχτώ ώρες ημερήσια εργασία. Οι κινήσεις για μείωση των ωρών εργασίας ξεκίνησαν στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της εκβιομηχάνισης, προς τα τέλη του 1860, και πέτυχαν τη θέσπιση πολλών ομοσπονδιακών και πολιτειακών νόμων, με ασήμαντα όμως αποτελέσματα. Ο μέσος όρος εργασίας παρέμεινε η εξαήμερη δωδεκάωρη εργασία, ενώ πολλοί εργάτες δούλευαν έως και 90 ώρες την εβδομάδα. Το 1884, έγινε ένα συνέδριο από τη μη σοσιαλιστική Ομοσπονδία Οργανωμένων Συνδικάτων και Εργατικών Ενώσεων στο Σικάγο, με κεντρικό θέμα το οχτάωρο. Συμφωνήθηκε τότε, με βάση την πρόταση ενός αντιπροσώπου απ’ την Ουάσιγκτον, ονόματι Γκάμπριελ Έντμοντον, να τεθεί σε ισχύ το οχτάωρο από την 1η Μαϊου του 1886.
Με την εκστρατεία για την καθιέρωση της οχτάωρης εργασίας συντάσσονται σε πρώτη φάση πάνω από 250.000 εργάτες. Το Νοέμβριο του 1885 ιδρύθηκε στο Σικάγο μια Ένωση για το Οχτάωρο, η οποία απορρόφησε πλήθος διαφορετικών ομάδων και οργανώσεων, όπως το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, οι Ιππότες της Εργασίας, προσωπικότητες όπως ο Τζωρτζ Σίλινγκ, ο Τζόζεφ Γκρούενχουτ, ο Ουίλλιαμ Σάλτερ, ακόμα και ο Κάρτερ Χάρισον που θήτευε για τέταρτη φορά ως δήμαρχος της πόλης.
Μέχρι το 1886, η πρόταση για το οχτάωρο διαδίδεται πλατιά μέσα σ’ όλο το αμερικάνικο εργατικό κίνημα. Βέβαια, για κάποιο διάστημα οι επαναστάτες σοσιαλιστές και αναρχικοί αντιτίθεντο στην πρόταση για το οχτάωρο, βλέποντάς την ως ρεφορμιστικό αίτημα. Μόλις στις αρχές του 1886, υιοθέτησαν κι αυτοί το αίτημα για την οχτάωρη εργασία, αλλά ασφαλώς σαν μεταβατικό αίτημα, επιμένοντας στο ότι πρέπει να κατακτηθεί άμεσα, δίχως τη μεσολάβηση καμιάς κεντρικής κομματικής ηγεσίας, από τους ίδιους τους εργάτες, στην προοπτική της ανατροπής του καθεστώτος. Παρά το γεγονός ότι η υποστήριξη των αναρχικών για το οχτάωρο ήταν αργοπορημένη και με επιφυλάξεις, στην πράξη ήταν τόσο ενθουσιώδης και δυναμική, ώστε, δίχως τη συμμετοχή τους, το εργατικό κίνημα δύσκολα θα μπορούσε να προωθήσει το αίτημα αυτό σε μία ευρύτερη κλίμακα.
Στο Σικάγο, το 1886, η Μαύρη Διεθνής και το Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο είναι οι πιο δραστήριες οργανώσεις και έχουν αποσπάσει την πλειοψηφία μέσα στην οργανωμένη εκστρατεία για το οχτάωρο. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι την Κυριακή, πριν την Πρωτομαγιάτικη απεργία που είχε αποφασιστεί από πολλά συνδικάτα, οργανώθηκε μια διαδήλωση για το οχτάωρο, με ομιλητές τους Πάρσονς, Σπάις, Φήλντεν και Σουώμπ, στην οποία πήραν μέρος 25.000 άτομα.
Όλο αυτό το διάστημα της προετοιμασίας της απεργίας, οι αναρχικοί μέσα από συζητήσεις ή από τα έντυπά τους δε σταμάτησαν ούτε στιγμή να καλούν τους εργάτες σε επιφυλακή για σύγκρουση με τις αρχές ασφαλείας. Για παράδειγμα, στο τελευταίο τεύχος του Συναγερμού, μία μόλις ημέρα πριν την απεργία, ο Τζέραρντ Λίζιους έγραφε: «Το μισθωτό σύστημα είναι η μόνη αιτία της μιζέριας του κόσμου. Το στηρίζουν οι εύπορες τάξεις, και για να καταστραφεί πρέπει οι τάξεις αυτές είτε να μάθουν να δουλεύουν είτε να πεθάνουν. Μία λίβρα δυναμίτης είναι καλύτερη από ένα τσουβάλι ψηφοδέλτια! Διεκδικήστε οχτώ ώρες καθημερινής εργασίας με τα όπλα στο χέρι, για ν’ αντιμετωπίσετε τα σκυλιά των καπιταλιστών, την αστυνομία και το στρατό με τον κατάλληλο τρόπο». Από τη μεριά της η αστυνομία έκανε συνεχώς ανακοινώσεις για την πάταξη όσων θα προκαλούσαν βίαια επεισόδια και μαζί με τα ομοσπονδιακά στρατεύματα ετοιμαζόταν για κάθε ενδεχόμενο