Σαν σήμερα 27 Αυγούστου 1905 γεννήθηκε ο Άρης Βελουχιώτης

γράφει η Αργυρώ Κραββαρίτη

Ο Άρης Βελουχιώτης (Λαμία, 27 Αυγούστου 1905 – Μεσούντα, 15 Ιουνίου 1945), γεννημένος ως Αθανάσιος Κλάρας, ήταν στέλεχος του ΚΚΕ και ηγέτης του ΕΛΑΣ, της μεγαλύτερης αντιστασιακής οργάνωσης στην Ελλάδα κατά την περίοδο της Κατοχής.

Γεννήθηκε στη Λαμία, όντας γόνος εύπορης οικογένειας. Σπούδασε στην Αβερώφεια Μέση Γεωργική Σχολή Λαρίσης γεωπονική, αλλά σύντομα εγκατέλειψε το επάγγελμά του και μετέβη στην Αθήνα. Εκεί μυήθηκε στην κομμουνιστική ιδεολογία και το 1924 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Αθήνας. Στην διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στάλθηκε στον Πειθαρχικό Ουλαμό Καλπακίου. Από το 1925 πρωταγωνίστησε μέσα από της γραμμές της Κομμουνιστικής Νεολαίας σε πολλές επιχειρήσεις αποδράσεως κομμουνιστών. Μάλιστα βοήθησε δύο φορές το τότε ηγετικό στέλεχος της νεολαίας, Νίκο Ζαχαριάδη, να δραπετεύσει. Εκείνη την εποχή άρχισε να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο «Μιζέριας», με τις πιθανότερες εκδοχές αυτού του προσωνύμιου να είναι ότι έτσι τον αποκαλούσαν οι φίλοι του λόγω της μεγάλης ευταξίας του ακόμα και στα απλούστερα πράγματα που χρησιμοποιούσε ή η συνεχής αναφορά του στη μιζέρια των ανθρώπων. Από τότε και στο εξής η ζωή του είναι ταυτισμένη με τον κομμουνιστικό αγώνα και τις πολιτικές διώξεις.

 Στις γραμμές του ΚΚΕ ανέπτυξε έντονη δράση, ενώ στο τέλος του 1928 έγινε αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη. Φυλακίστηκε στου Συγγρού, στην Αίγινα και στη Γυάρο και ως στέλεχος του ΚΚΕ έδρασε στη Θράκη. Κατά τη μεταξική δικτατορία φυλακίστηκε στην Αίγινα και στην Κέρκυρα, όπου υπέγραψε δήλωση μετάνοιας. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο υπηρέτησε στο πυροβολικό και μετά την κατάρρευση του μετώπου ζήτησε από το ΚΚΕ την οργάνωση αντάρτικου κατά των κατακτητών.

Στις 21 Μάη 1942 ο Άρης ορκίζει στη Δομνίτσα τους πρώτους αντάρτες του ΕΛΑΣ, γράφοντας ο ίδιος τον όρκο . Ο Ορκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας στη Ρούμελη που έγραψε ο Αρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά είναι:
«Εγώ παιδί του ελληνικού λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Εθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του». Τότε γεννήθηκε και ο Αρης Βελουχιώτης, ψευδώνυμο του Θανάσης Κλάρας

Θέριεψε, ξεχώρισε, ήταν η ψυχη και η καρδιά του αντάρτικου, μια ηγετική και στρατιωτική ιδιοφυία,ο πρωτοκαπετάνιος, έγινε ο θρυλικός Άρης.

Αντιτάχτηκε στη συνθήκη της Βαρκιζας θεωρώντας την προδοτική. «Άκου, Περικλή (Γιώργο Χουλιάρα)» έλεγε «η συμφωνία της Βάρκιζας είναι προδοσία. Ένα κι ένα κάνουν δυο, η ηγεσία του Κινήματος δεν έκανε λάθη , δεν έκανε σφάλματα, διέπραξε εγκλήματα και γι΄αυτά πρέπει να δώσει λόγο , το Πολιτικό Γραφείο με επικεφαλής τον Σιάντο πρέπει να περάσει από Στρατοδικείο επί εσχάτη προδοσία.

Εγώ δεν πρόκειται να ακολουθήσω την ηγεσία στην Αθήνα, να γίνω όπως με θέλουν πρόεδρος των Εφεδρο-Ελασιτών , πρωτοκολλάω τις σφαγές, τους βιασμούς και τους εξευτελισμούς των αγωνιστών.Θα ακολουθήσω το δρόμο που χάραξα απ΄την αρχή κι όσοι πιστοί προσέλθετε

Όχι , Περικλή, επίορκος δε θα γίνω, θα κρατήσω το λόγο μου αυτόν που δώσαμε απ΄την αρχή στον ελληνικό λαό, ότι, δεν θα παραδώσουμε τα όπλα, πριν ο κυρίαρχος λαός αναδείξει με ελεύθερες εκλογές τους αντιπροσώπους του, κείνους που θα τον κυβερνήσουν. Και σ΄αυτούς τους εκλεκτούς τους λαού θα παραδώσουμε κι εμείς τα όπλα μας κι ας τα κάνουν ό,τι θέλουν, θέλουν τα πετάνε στις μάντρες με τα παλιοσίδερα, θέλουν τα βάζουν στο μουσείο».

Προχώρησε μάλιστα στη σύσταση νέου αντάρτικου στρατού πηγαίνοντας κόντρα στο Κ.Κ.Ε.

          Στις 16 Ιουνίου 1945, την ίδια μέρα που το κρατικό ραδιόφωνο αναγγέλλει σε όλους τους Έλληνες το θάνατο του «αρχισυμμορίτη καπετάνιου του προδοτικού ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη», ο Ριζοσπάστης δημοσιεύει την απόφαση της διαγραφής του από το ΚΚΕ: Την ίδια ημέρα του θανάτου του Άρη Βελουχιώτη, η εφημερίδα Ριζοσπάστης δημοσίευσε την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τη διαγραφή του Βελουχιώτη από το κόμμα Το κείμενο έχει ως εξής: «Το ΠΓ ενέκρινε τη δημοσίευση στο "Ριζοσπάστη", της απόφασης της 11ης Ολομέλειας της ΚΕ για τον Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια). Ο Κλάρας, αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ γιατί λύγισε μπροστά στην τρομοκρατία του Μανιαδάκη, ξαναζήτησε στον καιρό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να αγοράσει ξανά με το αίμα του την προδοσία του εκείνη που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ τού 'δωσε τη δυνατότητα αυτή. Σήμερα όμως σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί πάλι, ξαναπροδίδει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη δράση του που μονάχα τον εχθρό ευνοεί. Στο ΚΚΕ δεν έχει θέση κανένας οσοδήποτε ψηλά κι αν στέκει και οσοδήποτε μεγάλος κι αν είναι, όταν οι πράξεις του δεν συμβιβάζονται με το κοινό συμφέρον και όταν παραβιάζεται η δημοκρατική εσωκομματική πειθαρχία..

Κυνηγημένος, προδομένος, ακόμα και στο θάνατο άπιαστος. Άταφος. Μνήμα του η μνήμη του λαού που τον κάνει τραγούδι, λυγμό, μοιρολόι, τον θάβει βαθιά μέσα του στα πιο περήφανα κομμάτια της ψυχής του , κι από κει αντλεί θάρρος και  παρηγοριά.

Ο Άρης πέρασε στη συλλογική μνήμη και συνείδηση ανέγγιχτος από μικρότητες και χαρτούρες αποφάσεων και αποκηρύξεων Σαν ένας μπαρουτοκαπνισμένος αντάρτης που έλεγε «καλή αντάμωση στα γουναράδικα».Έζησε  και πέθανε σαν τέτοιος…