Ινδιάνοι Guaraní Kaiowá "μας παίρνουν τη γη μας, μας παίρνουν τις ζωές μας"

Ο πληθυσμός των  ιθαγενών λαών Guaraní Kaiowá είναι περίπου 47.000.

Στην πλειοψηφία τους ζουν στην Πολιτεία Mato Groso dο Sul, που βρίσκεται στην Κεντροδυτική Βραζιλία.

Το Βραζιλιάνικο κράτος αμελεί συστηματικά την υποχρέωση να διασφαλίσει τα δικαιώματα των ιθαγενών κοινοτήτων , όπως ορίζεται από το Σύνταγμα

«Το 2003 δολοφονήθηκε ο αρχηγός μας, Marcos Veron, ο πατέρας μου. Toν σκότωσαν εδώ. Έπιασαν εμένα , τον πατέρα μου, τη σύζυγό,τον γιό μου, τον ανιψιό μου, την κουνιάδα μου… και μας τραυμάτισαν, εμένα παραλίγο να με σκοτώσουν καίγοντάς με, με βενζίνη»

Το 2015 , σύμφωνα με τα στοιχεία του CIMI, 137 ιθαγενείς δολοφονήθηκαν στη χώρα.

36 δολοφονίες έγιναν στο Mato Grosso do Sul , ενώ οι περισσότεροι από αυτούς που δολοφονήθηκαν ήταν Guaraní Kaiowá

«Μας έδιωξαν από δω, μας πέταξαν σε καταυλισμούς , σε κείνους τους 8 καταυλισμούς,και δεν μας ρώτησαν αν θέλαμε ν΄αφήσουμε την ιερή γη μας.Και τώρα κάνουν διακρίσεις εναντίον μας, μας σκοτώνουν,  μας δολοφονούν. Περισσότερα από 300 άτομα είναι οι δολοφονημένοι ιθαγενείς αρχηγοί των Guaraní Kaiowá, κι εμας τις γυναίκες μας βιάζουν οι παραστρατιωτικοί…»

 

        Στο Κοινοβούλιο, πάνω από 35% των βουλευτών είναι άμεσα εμπλεκόμενοι με προμήθειες προς τις αγροτοβιομηχανίες. Αυτή η ομάδα καταπατά το Σύνταγμα σχεδιάζοντας και εγκρίνοντας νομοσχέδια ενάντια τις ιθαγενείς εθνότητες της χώρας.

«Αυτή εδώ η γη είναι ιερή, αυτή εδώ η γη που δε θα τελειώσει ποτέ. Αυτή η γη είναι δική μας, απ΄αυτήν βγάζουμε την τροφή μας , τα προς το ζην. Υπάρχουν λίγα φαρμακευτικά φυτά και θεραπείες, λίγα θηράματα , λίγος καθαρός αέρας για να αναπνέουμε…λίγα πουλιά να τά ακούμε να κελαϊδούν. Έχουμε τον Tupã, στον οποίο τραγουδάμε, προσευχόμαστε και κάνουμε το δικό μας guaxiré (χορός). Γι΄αυτό θέλουμε γη σήμερα, για να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας με το δικό μας τρόπο , για να είναι κaiowá»

Το Κοινοβούλιο προτίθεται να μειώσει τα εδάφη των ιθαγενών κοινοτήτων στη Βραζιλία.από 13% που κατέχουν σήμερα σε μόλις  2,6% κάτι που θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη ερήμωση και δολοφονίες ιθαγεών.

«Πώς είναι δυνατόν ένα μόνο άτομο, μια μόνο οικογένεια να θέλει να ζήσει σε όλη αυτή τη γη; Όλοι εμείς είμαστε μια ομάδα, κι αυτή η γη , η Nhanderu Marangatu, είναι για μας ιερή, είναι ένας τόπος πολύ ιερός , γι΄αυτό κι εμείς θα πεθάνουμε όλοι εδώ αλλά δε θα φύγουμε από δω…»

Σήμερα οι Guaraní Kaiowá καταλαμβάνουν μόλις το 0,2% της συνολικής γης του Μato Grosso do Sul. Ακόμα κι όλα τα εδάφη είχαν χαρακτηριστεί δικά τους δε θα ξεπερνούσαν το 2,5% της συνολικής γης. Αυτό το ποσοστό αντιστοιχεί σε ψίχουλα από την ιστορική κλοπή των εδαφών τους που συνεχίζεται τη στιγμή που οι γαιοκτήμονες εκμεταλλεύονται το μπλοκάρισμα των χαρακτηρισμών.

«Υπάρχει μόλυνση του νερού, αεροπλάνα που πετάνε πάνω απ΄τα κεφάλια μας και συνεχόμενες απειλές από τους γαιοκτήμονες, από τον κύριο Jacinto, απ΄όσους δουλεύουν γι΄αυτόν, απ΄όσους νοικιάζουν τη γη και τώρα είναι εδώ, όλοι αυτοί μας απειλούν. Εδώ παλιά υπήρχαν μόνο δάση, αυτός τα κατέστρεψε, έκοψε τα δέντρα και πούλησε τους κορμούς»

Πρόσφατα (18/1/2017)

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, εξέδωσε διάταγμα που αλλάζει τις παραμέτρους της οροθέτησης των ιθαγενικών εδαφών, παρέχοντας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και Πολιτών εξουσίες που ανατρέπουν τις μελέτες του Εθνικού Ιδρύματος Ιθαγενών (Funai), καταπνίγοντας τα δικαιώματα των ιθαγενών λαών προς όφελος των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων της κυβέρνησης.

Γκουαρανί-Καϊοβά: ένας ακόμα ιθαγενής λαός που συνεχίζει τον αιώνιο αγώνα των ιθαγενών για τη γη τους, για την αξιοπρέπειά τους, για τη ζωή τους.

Από την Παπούα-Νέα Γουϊνέα έως την Αφρική, έως το Μεξικό και όλη τη Λατινική Αμερική οι ιθαγενείς λαοί εξεγείρονται ενάντια σε ότι αντιπροσωπεύει την ουσία του καπιταλισμού: ενάντια στην κουλτούρα του ατομικισμού, ενάντια στη λογική της ανάπτυξης και της συσσώρευσης πλούτου, ενάντια στην ιδέα της «προόδου», ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία.

Οι Γκουαρανί-Καϊοβά της Βραζιλίας είναι μέρος αυτού του αγώνα. Διωγμένοι και από αυτή την ελάχιστη γη που τους απέμενε, αναγκασμένοι από την βουλιμική αδηφαγία των πολυεθνικών να ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης στις παρυφές των δρόμων, ξεκινούν από το 2000 τον αγώνα για ανακατάληψη της γης τους. Πληρώνουν βαρύ τίμημα: δολοφονίες, βιασμοί, βασανιστήρια, φυλακές είναι η καθημερινότητά τους.

Ο εκπρόσωπός τους, Λάντιο Βερόν, βρέθηκε

στην Ελλάδα στα πλαίσια μιας εξάμηνης περιοδείας (στις χώρες της Ευρώπης) που ζητά να σπάσει το φράγμα της σιωπής και να κινητοποιήσει την αλληλεγγύη των κινημάτων σε έναν αγώνα που είναι αγώνας για ζωή λαών που αντιστέκονται στο θάνατο που τους επιβάλλει ένα σύστημα άπληστο για κέρδος.