desesperados: 27 Μαρτίου 1970: Αρχίζει η δίκη των μελών της «Δημοκρατικής Άμυνας»

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

27 Μαρτίου 1970: Αρχίζει η δίκη των μελών της «Δημοκρατικής Άμυνας»

27/03/2017

Ιστορία

Επιμέλεια Αργυρώ Κραββαρίτη http://vathikokkino.gr

27 Μαρτίου 1970, Αρχίζει η δίκη των μελών της «Δημοκρατικής Άμυνας», oι περισσότεροι από τους οποίους κατηγορούνται για βομβιστικές ενέργειες κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Ανάμεσά τους, ο Σάκης Καράγιωργας, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και ο στρατηγός Ιορδανίδης.

Η Δημοκρατική Άμυνα (Δ.Α.) συγκροτήθηκε στην Αθήνα λίγες μέρες μετά την ίδρυση του ΠΑΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, από αντιστασιακούς προσκείμενους κυρίως στους χώρους του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς: στελέχη της Ένωσης Κέντρου, του Ομίλου Παπαναστασίου, της Ελληνικής Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης κ.ά. με σκοπό την ανατροπή της Χούντας με κάθε μέσο.

Στο προσωρινό διευθυντήριό της συμμετείχαν οι: Σ. Καράγιωργας, Γ. Μυλωνάς, Σπ. Πλασκοβίτης, Κ. Καλλιγάς και ο Β. Φίλιας, ο οποίος, τοποθετήθηκε ως επικεφαλής του παράνομου Δικτύου της Οργάνωσης. Με συντονισμένες ενέργειες και πρωτοβουλίες όλων, πολύ σύντομα, στρατολογήθηκε ένα πλήθος αγωνιστών και πολλών προσωπικοτήτων του ευρύτερου αντιστασιακού κυκλώματος, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας ισχυρός παράνομος μηχανισμός με πολλούς πυρήνες στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Ειδικότερα, με τις σωστές κατευθύνσεις, που έδινε ο Βασίλης Φίλιας δημιουργήθηκαν διάφορα κλιμάκια αντιστασιακών στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Κοζάνη, την Κρήτη κ.ά. Τα δίκτυα αυτά ήταν ολιγομελή και συγκροτημένα κατά κατηγορίες, όπως ήταν οι διανοούμενοι, οι στρατιωτικοί, οι πανεπιστημιακοί, οι καλλιτέχνες, οι δημοσιογράφοι, οι δικαστές, οι λογοτέχνες κ.λπ. Επίσης, δημιουργήθηκαν διάφορα κλιμάκια στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Άμστερνταμ, στη Γενεύη, στη Νέα Υόρκη κ.ά. Ως κύρια αποστολή τους, στο εξωτερικό, είχαν τον ανεφοδιασμό και τη στήριξη της αντιστασιακής πάλης στο εσωτερικό. Ακόμη, τα δίκτυα εξωτερικού στόχευαν στη διαμόρφωση δυσμενούς κλίματος κατά της Δικτατορίας, καθώς και την εξασφάλιση εκρηκτικών και όπλων για τη δημιουργία επεισοδίων στο εσωτερικό, που, όμως, θα είχαν απήχηση και θα προκαλούσαν πολιτικό κόστος για το δικτατορικό καθεστώς. Για τον ίδιο λόγο, τα δίκτυα είχαν δημιουργήσει διάφορες διασυνδέσεις στο εξωτερικό με κόμματα, συνδικάτα, πανεπιστήμια κ.ά., καθώς και με τα διεθνή ΜΜΕ για να μεταδίδουν πληροφορίες σχετικά με την τρομοκρατία της Χούντας, τα βασανιστήρια, τον στρατό, τη διοίκηση και την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Πρώτος πολιτικός εκπρόσωπος της υπήρξε ο Γεώργιος Μυλωνάς, ενώ στο δυναμικό της ανήκαν επιφανείς προσωπικότητες της πανεπιστημιακής κοινότητας και της πνευματικής ζωής (Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης, Σάκης Καράγιωργας, Βασίλης Φίλιας κ.ά.), πρώην βουλευτές, φοιτητές και επαγγελματίες.

Σύντομα η Δημοκρατική Άμυνα απέκτησε παράρτημα στη Θεσσαλονίκη (Στέλιος Νέστορας, Παύλος Ζάννας κ.ά.), με αξιόλογη αντιδικτατορική παρουσία. Το 1970, η οργάνωση υπέστη συντριπτικό πλήγμα από τις διωκτικές αρχές, μετά την τυχαία πυροδότηση εκρηκτικού μηχανισμού στο σπίτι του καθηγητή Σ. Καράγιωργα, και δεκάδες στελέχη και μέλη της συνελήφθησαν και, μετά από πολύμηνες ταλαιπωρίες από τις ανακριτικές αρχές, δικάστηκαν από έκτακτο στρατοδικείο και καταδικάστηκαν σε βαρύτατες ποινές. Το στρατιωτικό καθεστώς -επιδιώκοντας να εμφανίσει τους πολεμίους του ως κοινούς τρομοκράτες- έδωσε μεγάλη δημοσιότητα στη δίκη εκείνη, η οποία τελικά αποδείχτηκε «μπούμερανγκ» για το ίδιο, ιδίως με τις αποκαλύψεις για βασανισμούς κρατουμένων και τις θαρραλέες απολογίες πολλών από τους κατηγορουμένους.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Α. ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Το ντοκουμέντο που ακολουθεί σε μετάφραση είναι ένα ανυπόγραφο δισέλιδο έγγραφο των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών.

Κατασχέθηκε από την ιταλική Δικαιοσύνη στα αρχεία της περιβόητης μασονική στοάς Π2, μαζί με πολλά έγγραφα δυτικών μυστικών υπηρεσιών που φακέλωναν κατά τη διάρκεια της χούντας τις αντιδικτατορικές οργανώσεις.

Το ντοκουμέντο αυτό περιλαμβάνεται σε βιβλίο του Νίκου Κλειτσίκα για το αντιδικτατορικό κίνημα. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον ο τρόπος χαφιεδισμού των ανώνυμων «πηγών» και οι υποθέσεις εργασίας των μυστικών υπηρεσιών των ευρωπαϊκών χωρών εκείνης της περιόδου.

«25 Νοεμβρίου 1970

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ

Δραστηριότητα κατά της ελληνικής κυβέρνησης

Από μυστικές πηγές, οι οποίες αποδείχθηκαν αξιόπιστες κατά το παρελθόν, μάθαμε ότι μια μικρή ομάδα της οργάνωσης Δημοκρατική Άμυνα που δρα κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης και η οποία ζει στην Ευρώπη, σχεδίασε πρόσφατα να συναρμολογηθούν ορισμένοι εκρηκτικοί μηχανισμοί για να μεταφερθούν σε συνδέσμους στην Ελλάδα.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1970 ένας έλληνας μεταφορέας έφυγε από τη Στοκχόλμη για το Παρίσι, όπου παρέδωσε τα μηχανικά μέρη από 20 εκρηκτικούς μηχανισμούς σε κάποιον από τους αρκετούς συνδέσμους της Δημοκρατικής Άμυνας που βρίσκονται εκεί.

Πιστεύουμε ότι αυτοί οι μηχανισμοί μεταφέρθηκαν στη συνέχεια στη Ρώμη και υπάρχουν ενδείξεις ότι ο τελικός τους προορισμός ήταν η Ελλάδα.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της επιχείρησης οργανώθηκε και πληρώθηκε από μέλη της Δημοκρατικής Άμυνας στο Λονδίνο. Μας δόθηκε σημαντικός αριθμός λεπτομερειών που αφορούν αυτή την επιχείρηση, η οποία -όπως μας σημειώνουν οι πηγές μας- μπορεί να επαναληφθεί ανά πάσα στιγμή.

Κατασκευή στη Σουηδία

Ο ωρολογιακός μηχανισμός για τις εκρηκτικές συσκευές συναρμολογήθηκε στη Σουηδία από τον Νίκο Καρακίτσο, έναν έλληνα φοιτητή, ο οποίος καθώς φαίνεται κατοικεί σε φοιτητικό ξενώνα, στη Στοκχόλμη ή κοντά σ’ αυτήν.

Μπορεί κανείς να έρθει σε επαφή μ’ αυτόν τον άνδρα με τηλεφώνημα στο 322331 στη Στοκχόλμη και ίσως να είναι ταυτόσημος με κάποιον με το ίδιο όνομα ο οποίος επισκέφτηκε το Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ της 28ης Φεβρουαρίου και της 8ης Μαρτίου 1970:

Νικόλας Καρακίτσος

Γεννήθηκε: 6/12/36 στη Θεσσαλονίκη, Ελλάδα.

Αφού συναρμολόγησε τον ωρολογιακό μηχανισμό, ο Καρακίτσος τον μετέφερε ο ίδιος στο Παρίσι στις 23/9/70, όπου τον παρέδωσε σε έναν προσυνεννοημένο σύνδεσμο προτού επιστρέψει στη Στοκχόλμη. Πληροφορηθήκαμε ότι ένας δεύτερος Έλληνας στη Σουηδία, ο Δήμος Πιεράκος (γνωστός ως «Μίμης») ήταν επίσης αναμειγμένος στην επιχείρηση. Αν και ο Πιεράκος και ο Καρακίτσος γνωρίζονται μεταξύ τους δεν ήρθαν σε άμεση επαφή κατά τη συναρμολόγηση των ωρολογιακών μηχανισμών και ο Πιεράκος μπορεί να μη γνώριζε καν ότι ο Καρακίτσος τους κατασκεύασε.

Έχουμε μια αναφορά ότι ο Πιεράκος συνδέεται με τη μεταφορά τους από το Παρίσι στη Ρώμη. Προς το παρόν δεν υπάρχουν άλλες λεπτομέρειες για την ταυτότητα του Πιεράκου πέρα από το ότι καθώς φαίνεται είναι κι αυτός φοιτητής και μπορεί να τον βρει κανείς στο τηλέφωνο 278572 στη Στοκχόλμη (φοιτητικός ξενώνας).

Ακούσαμε ότι μέλη της οργάνωσης Πατριωτικό Μέτωπο (ΠΑΜ) που δρα κατά της ελληνικής κυβέρνησης ρώτησαν επίσης τον Καρακίτσο στη Σουηδία αν μπορεί να τους εφοδιάσει με παρόμοιους ωρολογιακούς μηχανισμούς για την οργάνωσή τους και σ’ αυτό συμφώνησαν τα διευθυντικά μέλη της Δημοκρατικής Άμυνας στο Λονδίνο. Οι πηγές μας αναφέρουν ότι σε μια περίπτωση προτάθηκε στον Καρακίτσο από έναν σύνδεσμό του ότι αν χρειαστεί εκρηκτική ύλη θα μπορούσε να την προμηθευτεί από έναν άνδρα με το όνομα «Φώτης», ο οποίος φαίνεται ότι κατοικεί στο Λουντ.

Δοκιμές στη Γαλλία

Μετά την άφιξή του στο Παρίσι το βράδυ της 23ης Σεπτεμβρίου ο Καρακίτσος παρέδωσε τους ωρολογιακούς μηχανισμούς στον:

Νιόνιο Καραγιάννη

64 rue de L’ Ouest, Paris 14eme

Οι οδηγίες προς τον Καρακίτσο για την παράδοση αυτών των συσκευών στο Παρίσι περιλαμβάνουν και μια δεύτερη διεύθυνση για να έχει επαφή, αλλά δεν είναι γνωστός ο βαθμός εμπλοκής αυτού του δεύτερου άνδρα στην επιχείρηση:

Κωνσταντίνος Τσουκαλάς

17 rue des Bernardins, Paris 5eme

Μας ειπώθηκε ότι λίγο μετά την παράδοση των ωρολογιακών μηχανισμών στο Παρίσι, αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχθηκαν ως προς την ασφάλεια και την αξιοπιστία τους, πιθανώς σε κάποιο εργαστήριο ή συνεργείο, και βρέθηκαν σε άριστη κατάσταση λειτουργίας. Την ίδια στιγμή οι εμπλεκόμενοι άρχισαν να ψάχνουν 20 κιλά «σκόνης» (πιθανώς εκρηκτικής), την οποία ενδεχομένως εφοδιάστηκαν από μια γυναίκα με το όνομα «Κατερίνα» σε τιμή 100 γαλλικά φράγκα το κιλό.

Οι πηγές μας μας έδωσαν άλλα τρία ονόματα Ελλήνων στο Παρίσι, οι οποίοι φαίνεται ότι επίσης συμμετέχουν στη συνωμοσία, αλλά μέχρι σήμερα δεν κατορθώσαμε να αποτιμήσουμε τη σημασία της συμμετοχής τους σ’ αυτή τη συγκεκριμένη επιχείρηση:

Ηλίας Νικολαΐδης (γνωστός ως Λιάκος)
213 rue de la Convention 75 (?) Paris 15eme

Μιχάλης Παπαγιαννάκης
Λέκτορας σε πανεπιστήμιο έξω απ’ το Παρίσι (Μπορεί να χρησιμοποιεί και το όνομα Παύλος)

Luis Fontaine 15 rue Pache, Paris 11eme

Τόσο ο Νικολαΐδης όσο και ο Παπαγιαννάκης έχει αναφερθεί ότι εμπλέκονται στην προμήθεια της (εκρηκτικής) σκόνης.

Μεταφορά στην Ελλάδα

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι οι ωρολογιακοί μηχανισμοί μεταφέρονταν στη Ρώμη, πιθανώς για να διαβιβαστούν στη συνέχεια προς την Ελλάδα, με έναν μεταφορέα ο οποίος χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Λαμπριανίδης, ο οποίος παραλαμβάνει τις συσκευές από τον Καραγιάννη. Σ’ αυτό το σημείο δεν έχουμε άλλες πληροφορίες για το τι απέγιναν αυτοί μετά την αναχώρηση από το Παρίσι. Πιστεύουμε ότι ο μεταφορέας θα σκεφτόταν ότι διατρέχει πιθανό κίνδυνο να τον παρακολουθούν οι ελληνικές αρχές ασφαλείας ή η τοπική αστυνομία».

Β. ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Πληροφορίες για «αεροπειρατεία» στην Ο.Α. τον Σεπτέμβριο του 1972

Σάκης Καράγιωργας: Απολογία στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών στη δίκη της «Δημοκρατικής Άμυνας», 7.4.1970

«Κύριοι στρατοδίκαι, ευρίσκομαι σήμερον ενώπιόν σας ως κατηγορούμενος διότι διώκομαι από την δικτατορικήν κυβέρνησιν. Ο λόγος της διώξεώς μου είναι απλός αλλά ουσιαστικός. Διώκομαι διότι ως πνευματικός άνθρωπος εθεώρησα εθνικόν καθήκον μου ν’ αγωνισθώ διά ν’ αποκτήση εκ νέου ο ελληνικός λαός το δικαίωμα ν’ αποφασίζη μόνος του και ελευθέρως διά την μοίρα του και τα πεπρωμένα του […]

Κύριοι στρατοδίκαι, μέχρι τώρα σας εξέθεσα τους λόγους διά τους οποίους συμμετέχω εις την Δημοκρατικήν Άμυναν. Είχα χρέος μου να αγωνισθώ εις τα πλαίσια της οργανώσεως αυτής προς αποκατατάστασιν των δημοκρατικών ελευθεριών εις την χώραν. Είχα χρέος, πρώτον, ως άνθρωπος απέναντι της ιστορίας. Απέναντι δηλαδή όλων εκείνων οι οποίοι ηγωνίσθησαν με τον λόγον ή με τα όπλα, εκείνων που έχυσαν ποταμούς αίματος διά να κληροδοτήσουν εις ημάς την ελευθερίαν και την δημοκρατίαν. Δεύτερον, είχα χρέος ως καθηγητής απέναντι εις τους φοιτητάς μου. Εις τους νέους αυτούς δεν μετέδιδα μόνον ξηράς επιστημονικάς γνώσεις.

Τους είχα γαλουχήσει με την ιδέαν ότι ορθαί αποφάσεις επί των μεγάλων προβλημάτων της χώρας λαμβάνονται μόνον με την δημοκρατικήν διαδικασίαν επιλογής. Θα ήμουν ασυνεπής και θα εθεωρείτο δι’ εμέ φυγομαχία εάν διά του αγώνος μου δεν εδικαίωνα τας ιδέας μου περί ελευθερίας και δημοκρατίας απέναντι των φοιτητών μου. Τέλος, κύριοι στρατοδίκαι, είχα ένα προσωπικόν χρέος απέναντι του ελληνικού λαού και της πατρίδος. Αυτός ο λαός έκανεν πολλάς θυσίας και δαπάνας χάριν εμού. Με εσπούδασεν εις τα ελληνικά πανεπιστήμια, με έστειλεν με υποτροφίαν δι’ ανωτέρας σπουδάς εις το εξωτερικόν, με έκανεν καθηγητήν ανωτάτης σχολής και ανώτατον κρατικόν λειτουργόν. Δι’ όλας αυτάς τας θυσίας τι ζητεί ως αντάλλαγμα από εμέ ο ελληνικός λαός και η πατρίς; Τι ζητεί από όλους τους πνευματικούς ανθρώπους; Δύο μόνον πράγματα. Να προσφέρουν τας επιστημονικάς των υπηρεσίας και να είναι οι θεματοφύλακες των ηθικών και πνευματικών αξιών του ελληνικού λαού. Είχα υποχρέωσιν, επομένως, κύριοι στρατοδίκαι, να εξοφλήσω αυτό το μεγάλο χρέος μου, ακόμη και εάν παρίστατο ανάγκη να δώσω και την ζωήν μου.»

ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ