γραφει η Αργυρώ Κραββαρίτη
12
Απρίλη 1949 αρχίζει η δίκη του Γρηγόρη Στακτόπουλου κατηγορούμενου για
συνέργεια στη δολοφονία του Τζόρτζ Πολκ.
12 Απρίλη 1949 αρχίζει στο Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη του δημοσιογράφου Γρηγόρη Στακτόπουλου, κατηγορούμενου για συνέργεια στη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ. Μια κωμικοτραγική προβοκάτσια του μοναρχοφασισμού και των αμερικανικο-βρετανών εις βάρος του Κ.Κ.Ε, αφού ο ένας ένοχος Μουζενίδης ήταν νεκρός και ο άλλος ένοχος Βασβανάς εκτός Ελλάδας όταν διεπράχθη το έγκλημα. Όσο για το Στακτόπουλο ισχυρίζεται ότι ομολόγησε εμπλοκή του μετά από φρικτά βασανιστήρια. Η υπόθεση γίνεται σκοτεινότερη και καταδεικνύει και εμπλοκή των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών αφού ο Φάκελος Πολκ , έχει χαθεί, έχει εξαφανισθεί, σε περίπτωση έρευνας για κακοδικία. Στο παζλ των παρακρατικών στοιχείων, των αμερικανικών , ελληνικών και βρετανικών υπηρεσιών που πιθανολογούνται ότι εμπλέκονται στη δολοφονία του Τζωρτζ Πολκ, ο κοινος παρονομαστής είναι ο άκρατος αντικομμουνισμος και οι χαλκευμένες κατηγορίες , μια εγκληματική και ζοφερή προβοκάτσια.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο αρχηγός της αντικατασκοπίας των ΗΠΑ και ιδρυτής της CIA, στρατηγός Ουίλιαμ Ντόνοβαν, ήρθε στη Θεσσαλονίκη και παρακολούθησε ανελλιπώς τη δίκη.
Ενδεικτικό εμπλοκής μυστικών υπηρεσιών είναι ότι ο Ο «φάκελος Πολκ» έχει εξαφανιστεί. Οπως έγραψε η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» στις 13 Αυγούστου του 2007, η CIA ισχυρίζεται ότι έχασε τα έγγραφα και κατέστρεψε, «σύμφωνα με τις διαδικασίες», το φάκελο της δολοφονίας. Επίσης ο Άρειος Πάγος απορρίπτει μέχρι και σήμερα αιτήσεις για αναψηλάφηση της δίκης και την αθώωση και με δικαστική απόφαση του Γρηγόρη Στακτόπουλου, έστω και μετά τον θάνατό του
Στις 16 Μαΐου 1948, μεσούντος του Εμφυλίου
Πολέμου, ο βαρκάρης Λάμπρος Αντώναρος βρίσκει να επιπλέει στον θαλάσσιο χώρο
της Θεσσαλονίκης ένα πτώμα με μια σφαίρα στο κρανίο και δεμένο χειροπόδαρα. Η
δολοφονία είναι οφθαλμοφανής και γρήγορα ανακαλύπτεται ότι το πτώμα ανήκει στον
αμερικανό δημοσιογράφο Τζορτζ Πολκ, απεσταλμένο του ειδησεογραφικού δικτύου
CBS. Η είδηση κάνει τον γύρο του κόσμου.
Ο Πολκ, 35 ετών, παντρεμένος με την ελληνίδα
αεροσυνοδό Ρέα Κοκκώνη, ήταν δεινός επικριτής, τόσο των ανταρτών, όσο και της
ελληνικής κυβέρνησης. «Γκάνγκστερ» αποκαλούσε τους μαχητές του Δημοκρατικού
Στρατού, «διεφθαρμένη» ήταν ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός που επιφύλασσε στην
κυβέρνηση Φιλελευθέρων και Λαϊκών. Ποιος είχε συμφέρον να τον δολοφονήσει;
Ο πρωθυπουργός Θεμιστοκλής Σοφούλης λίγες ώρες μετά την ανακάλυψη του πτώματος δήλωνε ότι «αποτελεί ζήτημα τιμής δια την Ελλάδα η ταχεία ανακάλυψις των δραστών και των αιτίων του αποτρόπαιου τούτου εγκλήματος, καθώς και η παραδειγματική τιμωρία των δολοφόνων». Οι Αμερικανοί πίεζαν την ελληνική κυβέρνηση για γρήγορα και θεαματικά αποτελέσματα. Η Αμερικανική Ένωση Δημοσιογράφων σε ανακοίνωσή της τόνιζε ότι «είναι απαράδεκτο καθ' ον χρόνον η Αμερικανική Κυβέρνηση ενισχύει οικονομικώς την Ελλάδα εις βάρος των αμερικανών φορολουγουμένων, οι Έλληνες να δολοφονούν Αμερικανούς πολίτες».
Ο Πολκ είχε φτάσει στη Θεσσαλονίκη στις 9 Μαΐου και είχε καταλύσει στο ξενοδοχείο «Αστόρια».
Στο δωμάτιό του βρέθηκε ένα
γράμμα, που αποκάλυπτε ότι σκόπευε να συναντηθεί με τον ηγέτη του ΔΣΕ, Μάρκο
Βαφειάδη, κάπου στα βουνά της Πίνδου, για να του πάρει συνέντευξη.
Η Χωροφυλακή Θεσσαλονίκης, που επιλαμβάνεται της υποθέσεως, επιρρίπτει εξαρχής την ευθύνη στο ΚΚΕ και συγκεκριμένα στα στελέχη του Αδάμ Μουζενίδη και Βαγγέλη Βασβανά. Υποστηρίζει ότι οι κομμουνιστές ήθελαν νεκρό τον Πολκ για να δυσφημήσουν στα μάτια της αμερικανικής κοινής γνώμης την κυβέρνηση. Αντίθετα, το Κομμουνιστικό Κόμμα, δια του ηγετικού του στελέχους Γιάννη Ιωαννίδη, καταγγέλλει με δηλώσεις του ότι «ο Πολκ δολοφονήθηκε από τους εγκληματίες της Ειδικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, για να μην έρθει στην Ελεύθερη Ελλάδα και για να αποδοθεί η δολοφονία του στους δημοκρατικούς».
Στις 14 Αυγούστου 1948 η Χωροφυλακή συλλαμβάνει τον φιλοκομμουνιστή δημοσιογράφο της εφημερίδας «Μακεδονία» Γρηγόρη Στακτόπουλο (38 ετών), ο οποίος ομολογεί ότι βοήθησε του Μουζενίδη και Βασβανά να σκοτώσουν τον Πολκ. Όπως υποστήριξε και το υποστήριζε μέχρι το τέλος της ζωής του, η ομολογία του ελήφθη κατόπιν σκληρών βασανιστηρίων. Οι αρχές παρουσιάζουν ως στοιχείο της ενοχής τους την ταυτότητα του Πολκ, η οποία ταχυδρομήθηκε στο Γ' Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης τρεις μέρες πριν από την ανακάλυψη του πτώματός του. Ο ταχυδρομικός φάκελλος ήταν γραμμένος δια χειρός της μητέρας του Στακτόπουλου, σύμφωνα με τη γραφολογική εξέταση.
Ο
Γρηγόρης Στακτόπουλος στο εδώλιο.
Αργότερα,
θα αποκαλυφθεί ότι ο Μουζενίδης το διάστημα της δολοφονίας του Πολκ ήταν νεκρός
και ο Βασβανάς εκτός Ελλάδος. Η
δικαστική απόφαση ξεθωριάζει και γίνεται λόγος για σκευωρία. Πρόθεση της
κυβέρνησης ήταν να καταδικάσει τους κομμουνιστές και τον Δημοκρατικό Στρατό για
να καταδείξει στο εσωτερικό και διεθνώς ότι οι μαχητές και οι οπαδοί τους δεν
ήταν παρά απλοί δολοφόνοι.
Παράλληλα και οι Αμερικανοί κάνουν τις δικές τους έρευνες για τον δολοφόνο του Πολκ. Ο Τζέιμς Κέλις που ερευνά την υπόθεση για λογαριασμό του δικηγορικού γραφείου της Νέας Υόρκης Ντόνοβαν, γνωστού για τις διασυνδέσεις του με την αμερικανική κυβέρνηση, αποφαίνεται ότι οι αντάρτες δεν είχαν τη δυνατότητα να διαπράξουν το έγκλημα και επιρρίπτει τις ευθύνες σε δεξιούς παρακρατικούς κύκλους. Αμέσως, η έρευνά του διακόπτεται και ο Κέλις ανακαλείται στις ΗΠΑ.
Προφανώς, τους επίσημους αμερικανικούς κύκλους, που χρηματοδοτούσαν αφειδώς την ελληνική κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου, τους βόλευε όπως κυλούσαν τα πράγματα με την καταδίκη του κομμουνιστή Στακτόπουλου. Ο Εντμουντ Κίλι στο βιβλίο του «The Salonica Bay Murder» υπογραμμίζει ότι μετά τη δολοφονία του Πολκ και τη δίκη που ακολούθησε περιορίστηκε και τελικώς σίγησε στην Αμερική κάθε κριτική εναντίον του «διεφθαρμένου βασιλικού καθεστώτος στην Ελλάδα» και της υποστήριξης που του παρείχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Παρά την καταδίκη Στακτόπουλου, διάχυτη είναι η πεποίθηση μέχρι και στις μέρες μας στην ελληνική κοινή γνώμη, αλλά και σε αμερικανούς ερευνητές, ότι ο θεσαλονικιός δημοσιογράφος δεν είχε την παραμικρή ανάμιξη στη δολοφονία Πολκ και ότι ήταν θύμα μιας καλοστημένης σκευωρίας. Πολλά βιβλία γράφτηκαν, αλλά κανένα δεν έφτασε στην αλήθεια. Όλοι, όμως, οι συγγραφείς συγκλίνουν στη διαπίστωση μιας συνωμοσίας μεταξύ μυστικών υπηρεσιών (ελληνικών, βρετανικών και αμερικανικών) για να αποδοθεί το έγκλημα στους κομμουνιστές.
Σύμφωνα με μια θεωρία, τον Πολκ δολοφόνησε ο άγγλος πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις, Ράνταλ Κόουτς, για να εκδικηθεί την παράδοση της Ελλάδας στους Αμερικανούς. Στην εισαγωγή του βιβλίου του «Πόλεμος, διείσδυση και προπαγάνδα», ο δημοσιογράφος Φοίβος Οικονομίδης σημειώνει σχετικά ότι «κύριος οργανωτής της συνωμοσίας εναντίον του Πολκ ήταν ο στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, συνταγματάρχης Χάρβι Σμιθ».
Ο Ελίας Βλάντον και ο Ζακ Μέτγκερ στο βιβλίο τους «Ποιος σκότωσε τον Τζορτζ Πολκ» υποστηρίζουν την εκδοχή του οργανωμένου εγκλήματος. Ο Πολκ, αναφέρουν οι συγγραφείς, δεν βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη για να συναντήσει τους ηγέτες του ΔΣΕ, αλλά για να ερευνήσει την κακοδιαχείριση της αμερικανικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Οι μαυραγορίτες που είχαν την ανοχή στελεχών της Χωροφυλακής έναντι ανταλλαγμάτων και οι αμερικανοί συνεργάτες τους αποφάσισαν να του κλείσουν το στόμα.
Ο Γρηγόρης Στακτόπουλος παρέμεινε στις φυλακές μέχρι τον Αύγουστο του 1960, οπότε του δόθηκε χάρη από την κυβέρνηση Καραμανλή. Από τότε και μέχρι το 1998 που πέθανε διακήρυσσε σε όλους τους τόνους την αθωότητά του. Τέσσερεις αιτήσεις προς τον Άρειο Πάγο για επανάληψη της δίκης (αναψηλάφηση) δεν ευδοκίμησαν.
https://www.sansimera.gr/articles/264
12 Απρίλη 1949 αρχίζει στο Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη του δημοσιογράφου Γρηγόρη Στακτόπουλου, κατηγορούμενου για συνέργεια στη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ. Μια κωμικοτραγική προβοκάτσια του μοναρχοφασισμού και των αμερικανικο-βρετανών εις βάρος του Κ.Κ.Ε, αφού ο ένας ένοχος Μουζενίδης ήταν νεκρός και ο άλλος ένοχος Βασβανάς εκτός Ελλάδας όταν διεπράχθη το έγκλημα. Όσο για το Στακτόπουλο ισχυρίζεται ότι ομολόγησε εμπλοκή του μετά από φρικτά βασανιστήρια. Η υπόθεση γίνεται σκοτεινότερη και καταδεικνύει και εμπλοκή των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών αφού ο Φάκελος Πολκ , έχει χαθεί, έχει εξαφανισθεί, σε περίπτωση έρευνας για κακοδικία. Στο παζλ των παρακρατικών στοιχείων, των αμερικανικών , ελληνικών και βρετανικών υπηρεσιών που πιθανολογούνται ότι εμπλέκονται στη δολοφονία του Τζωρτζ Πολκ, ο κοινος παρονομαστής είναι ο άκρατος αντικομμουνισμος και οι χαλκευμένες κατηγορίες , μια εγκληματική και ζοφερή προβοκάτσια.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο αρχηγός της αντικατασκοπίας των ΗΠΑ και ιδρυτής της CIA, στρατηγός Ουίλιαμ Ντόνοβαν, ήρθε στη Θεσσαλονίκη και παρακολούθησε ανελλιπώς τη δίκη.
Ενδεικτικό εμπλοκής μυστικών υπηρεσιών είναι ότι ο Ο «φάκελος Πολκ» έχει εξαφανιστεί. Οπως έγραψε η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» στις 13 Αυγούστου του 2007, η CIA ισχυρίζεται ότι έχασε τα έγγραφα και κατέστρεψε, «σύμφωνα με τις διαδικασίες», το φάκελο της δολοφονίας. Επίσης ο Άρειος Πάγος απορρίπτει μέχρι και σήμερα αιτήσεις για αναψηλάφηση της δίκης και την αθώωση και με δικαστική απόφαση του Γρηγόρη Στακτόπουλου, έστω και μετά τον θάνατό του
Η δολοφονία του Τζορτζ Πολκ
Ο πρωθυπουργός Θεμιστοκλής Σοφούλης λίγες ώρες μετά την ανακάλυψη του πτώματος δήλωνε ότι «αποτελεί ζήτημα τιμής δια την Ελλάδα η ταχεία ανακάλυψις των δραστών και των αιτίων του αποτρόπαιου τούτου εγκλήματος, καθώς και η παραδειγματική τιμωρία των δολοφόνων». Οι Αμερικανοί πίεζαν την ελληνική κυβέρνηση για γρήγορα και θεαματικά αποτελέσματα. Η Αμερικανική Ένωση Δημοσιογράφων σε ανακοίνωσή της τόνιζε ότι «είναι απαράδεκτο καθ' ον χρόνον η Αμερικανική Κυβέρνηση ενισχύει οικονομικώς την Ελλάδα εις βάρος των αμερικανών φορολουγουμένων, οι Έλληνες να δολοφονούν Αμερικανούς πολίτες».
Ο Πολκ είχε φτάσει στη Θεσσαλονίκη στις 9 Μαΐου και είχε καταλύσει στο ξενοδοχείο «Αστόρια».
Η Χωροφυλακή Θεσσαλονίκης, που επιλαμβάνεται της υποθέσεως, επιρρίπτει εξαρχής την ευθύνη στο ΚΚΕ και συγκεκριμένα στα στελέχη του Αδάμ Μουζενίδη και Βαγγέλη Βασβανά. Υποστηρίζει ότι οι κομμουνιστές ήθελαν νεκρό τον Πολκ για να δυσφημήσουν στα μάτια της αμερικανικής κοινής γνώμης την κυβέρνηση. Αντίθετα, το Κομμουνιστικό Κόμμα, δια του ηγετικού του στελέχους Γιάννη Ιωαννίδη, καταγγέλλει με δηλώσεις του ότι «ο Πολκ δολοφονήθηκε από τους εγκληματίες της Ειδικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, για να μην έρθει στην Ελεύθερη Ελλάδα και για να αποδοθεί η δολοφονία του στους δημοκρατικούς».
Στις 14 Αυγούστου 1948 η Χωροφυλακή συλλαμβάνει τον φιλοκομμουνιστή δημοσιογράφο της εφημερίδας «Μακεδονία» Γρηγόρη Στακτόπουλο (38 ετών), ο οποίος ομολογεί ότι βοήθησε του Μουζενίδη και Βασβανά να σκοτώσουν τον Πολκ. Όπως υποστήριξε και το υποστήριζε μέχρι το τέλος της ζωής του, η ομολογία του ελήφθη κατόπιν σκληρών βασανιστηρίων. Οι αρχές παρουσιάζουν ως στοιχείο της ενοχής τους την ταυτότητα του Πολκ, η οποία ταχυδρομήθηκε στο Γ' Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης τρεις μέρες πριν από την ανακάλυψη του πτώματός του. Ο ταχυδρομικός φάκελλος ήταν γραμμένος δια χειρός της μητέρας του Στακτόπουλου, σύμφωνα με τη γραφολογική εξέταση.
Ο Γρηγόρης Στακτόπουλος και η χήρα μητέρα του Άννα
προσήχθησαν σε δίκη στις 12 Απριλίου 1949 ενώπιον του Κακουργιοδικείου
Θεσσαλονίκης. Ο Βασβανάς και ο
Μουζενίδης δικάσθηκαν με τη διαδικασία κατ' απόντων και φυγοδίκων. Η δίκη
διήρκεσε 10 μέρες και η απόφαση εκδόθηκε στις 22 Απριλίου. Ο Γρηγόρης
Στακτόπουλος καταδικάσθηκε σε ισόβιο κάθειρξη για συνέργεια σε ανθρωποκτονία,
οι Μουζενίδης και Βασβανάς στην ποινή του θανάτου ως φυσικοί αυτουργοί, ενώ η
Άννα Στακτοπούλου αθωώθηκε.
Παράλληλα και οι Αμερικανοί κάνουν τις δικές τους έρευνες για τον δολοφόνο του Πολκ. Ο Τζέιμς Κέλις που ερευνά την υπόθεση για λογαριασμό του δικηγορικού γραφείου της Νέας Υόρκης Ντόνοβαν, γνωστού για τις διασυνδέσεις του με την αμερικανική κυβέρνηση, αποφαίνεται ότι οι αντάρτες δεν είχαν τη δυνατότητα να διαπράξουν το έγκλημα και επιρρίπτει τις ευθύνες σε δεξιούς παρακρατικούς κύκλους. Αμέσως, η έρευνά του διακόπτεται και ο Κέλις ανακαλείται στις ΗΠΑ.
Προφανώς, τους επίσημους αμερικανικούς κύκλους, που χρηματοδοτούσαν αφειδώς την ελληνική κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου, τους βόλευε όπως κυλούσαν τα πράγματα με την καταδίκη του κομμουνιστή Στακτόπουλου. Ο Εντμουντ Κίλι στο βιβλίο του «The Salonica Bay Murder» υπογραμμίζει ότι μετά τη δολοφονία του Πολκ και τη δίκη που ακολούθησε περιορίστηκε και τελικώς σίγησε στην Αμερική κάθε κριτική εναντίον του «διεφθαρμένου βασιλικού καθεστώτος στην Ελλάδα» και της υποστήριξης που του παρείχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Παρά την καταδίκη Στακτόπουλου, διάχυτη είναι η πεποίθηση μέχρι και στις μέρες μας στην ελληνική κοινή γνώμη, αλλά και σε αμερικανούς ερευνητές, ότι ο θεσαλονικιός δημοσιογράφος δεν είχε την παραμικρή ανάμιξη στη δολοφονία Πολκ και ότι ήταν θύμα μιας καλοστημένης σκευωρίας. Πολλά βιβλία γράφτηκαν, αλλά κανένα δεν έφτασε στην αλήθεια. Όλοι, όμως, οι συγγραφείς συγκλίνουν στη διαπίστωση μιας συνωμοσίας μεταξύ μυστικών υπηρεσιών (ελληνικών, βρετανικών και αμερικανικών) για να αποδοθεί το έγκλημα στους κομμουνιστές.
Σύμφωνα με μια θεωρία, τον Πολκ δολοφόνησε ο άγγλος πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις, Ράνταλ Κόουτς, για να εκδικηθεί την παράδοση της Ελλάδας στους Αμερικανούς. Στην εισαγωγή του βιβλίου του «Πόλεμος, διείσδυση και προπαγάνδα», ο δημοσιογράφος Φοίβος Οικονομίδης σημειώνει σχετικά ότι «κύριος οργανωτής της συνωμοσίας εναντίον του Πολκ ήταν ο στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, συνταγματάρχης Χάρβι Σμιθ».
Ο Ελίας Βλάντον και ο Ζακ Μέτγκερ στο βιβλίο τους «Ποιος σκότωσε τον Τζορτζ Πολκ» υποστηρίζουν την εκδοχή του οργανωμένου εγκλήματος. Ο Πολκ, αναφέρουν οι συγγραφείς, δεν βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη για να συναντήσει τους ηγέτες του ΔΣΕ, αλλά για να ερευνήσει την κακοδιαχείριση της αμερικανικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Οι μαυραγορίτες που είχαν την ανοχή στελεχών της Χωροφυλακής έναντι ανταλλαγμάτων και οι αμερικανοί συνεργάτες τους αποφάσισαν να του κλείσουν το στόμα.
Ο Γρηγόρης Στακτόπουλος παρέμεινε στις φυλακές μέχρι τον Αύγουστο του 1960, οπότε του δόθηκε χάρη από την κυβέρνηση Καραμανλή. Από τότε και μέχρι το 1998 που πέθανε διακήρυσσε σε όλους τους τόνους την αθωότητά του. Τέσσερεις αιτήσεις προς τον Άρειο Πάγο για επανάληψη της δίκης (αναψηλάφηση) δεν ευδοκίμησαν.
https://www.sansimera.gr/articles/264
Παράλληλα στην εφημερίδα "Εξόρμηση", όργανο
του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, γράφονταν τα παρακάτω:
" Η στυγερή δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζ. Πολκ έφερε σε δύσκολη θέση την ψευτοκυβέρνηση των δολοφόνων. Είχαν οργανώσει τη δολοφονία με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν εύκολα να την αποδώσουν στους δημοκρατικούς. Γι' αυτό είχαν κανονίσει να σταλεί η ταυτότητα του Πολκ στην Ασφάλεια, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση πως ο Πολκ κατόρθωσε να περάσει στους αντάρτες και, επομένως, εκεί εξαφανίστηκε δολοφονημένος. Είχαν, επίσης, κανονίσει να εξαφανιστεί το πτώμα. Η τύχη τα 'φερε να ξεβράσει η θάλασσα το πτώμα προς στην παραλία της Σαλονίκης. Έτσι, δεν μπορούσαν πια να πουν πως είχε περάσει στους αντάρτες. Δοκίμασαν αμέσως με τις φυλλάδες τους και με δηλώσεις ψευτοϋπουργών, να σκηνοθετήσουν την ενοχή των "κομμουνιστών" στη στυγερή δολοφονία. Μα, στο μεταξύ, οι ξένοι δημοσιογράφοι και η κοινή γνώμη της Αμερικής, κατάπληκτοι μπροστά στην άτιμη αυτή πράξη, ενδιαφέρθηκαν και ξεσκέπασαν την προσπάθεια αυτή. Στη Σαλονίκη έφτασαν δημοσιογράφοι και ντετέκτιβ (ιδιωτικοί αστυνομικοί), που άρχισαν τις δικές τους έρευνες. Η σπείρα των δολοφόνων δυσκολεύτηκε έτσι να βάνει μπροστά τη σκηνοθεσία της. Μοναδική της ελπίδα είναι πια να συγκαλύψει τους δολοφόνους και να μπερδέψει τις ανακρίσεις. Αυτό και κάνει, παρ' όλες τις δηλώσεις του Σοφούλη πως είναι τάχα ζήτημα τιμής η ανακάλυψη των δολοφόνων. Όλα τα μέχρι τώρα στοιχεία είναι συντριπτικά για τους δολοφόνους. Οι δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών συναγ. Ιωαννίδη αποδείχνουν αδιάψευστα πως ο Πολκ δολοφονήθηκε από τη σπείρα των δολοφόνων που δρα στη Σαλονίκη, κάτω από την καθοδήγηση της Ασφάλειας, για να ματαιωθεί ο ερχομός του Πολκ στην Ελεύθερη Ελλάδα. Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι αποφάσισαν να στείλουν στην Ελλάδα επιτροπή για να παρακολουθήσει τις ανακρίσεις. Τρομοκρατημένοι μπροστά στον κίνδυνο να αποκαλυφτούν οι δράστες και η ενοχή τους, η ψευτοκυβέρνηση της ΑΘήνας ζήτησε από το αμερικανικό υπουργείο των Εξωτερικών, να εμποδίσει τον ερχομό της επιτροπής των δημοσιογράφων, πράγμα που έγινε. Έτσι, ελπίζουν να σκεπάσουν την υπόθεση. Μα, άδικα πασχίζουν. Και το νέο τους έγκλημα, αργά ή γρήγορα, θα αποκαλυφθεί."
Η τροπή που η υπόθεση Πολκ έχει αρχίσει να παίρνει οδηγεί στο έυλογο συμπέρασμα της σκευωρίας. Μιάς σκευωρίας βαθειά πολιτικής και αντικομμουνιστικής. Οι Αμερικάνοι ξεκινούν να κάνουν και τις δικές στους έρευνες σχετικά με το θέμα. Την έρευνα αναλαμβάνει ο Τζέιμς Κέλις, ιδιωτικός ντετέκτιβ, για λογαριασμό του δικηγορικού γραφείου της Νέας Υόρκης "Ντόνοβαν". Οι έρευνες γρήγορα αποδεικνύουν ότι οι αντάρτες δεν είχαν τη δυνατότητα ή τον λόγο να διαπράξουν το έγκλημα και οι ευθύνες ρίχνονται σε δεξιούς παρακρατικούς κύκλους. Αμέσως, η έρευνά του διακόπτεται και ο Κέλις ανακαλείται στις ΗΠΑ απο το γραφείο που τον προσέλαβε. Προφανώς η καταδίκη του Στακτόπουλου βόλευε τους αμερικανικούς κύκλους που χρηματοδοτούσαν την ελληνική κυβέρνηση ενάντια στους αντάρτες του ΔΣΕ και του ΚΚΕ.
Πιο σύγχρονες έρευνες δείχνουν τον πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις, Ράνταλ Κόουτς, ο οποίος και υπηρετούσε ως πρόξενος της Μ. Βρετανίας στη Θεσσαλονίκη την εποχή εκείνη, ως ηθικό αυτουργό του εγκλήματος. Τα δύο στελέχη του ΚΚΕ που κατηγορούνται για την δολοφονία απο τις αρχές του αστικού κράτους, βρέθηκε μετεμφυλιακά, οτι δεν θα μπορούσαν να έχουν διαπράξει το έγκλημα αφού ο μεν Βασβανάς βρίσκονταν τότε εκτός Ελλάδας, ο δε Μουζενίδης είχε σκοτωθεί σε βομβαρδιμό. Ο Στακτόπουλος ήταν πραγματικά ένα ακόμα θύμα στην υπόθεση Πολκ, αφού τυχαία τον είχαν επιλέξει οι ενορχηστρωτές της δολοφονίας, γιατί ήταν κομμουνιστής, μιλούσε αγγλικά και έιχε σε μία συνεστίαση δημοσιογράφων μιλήσει με τον Πολκ. Ο Στακτόπουλος πέρασε τέσσερα χρόνια φυλακισμένος στην Γενική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης στα φρικτά βασανιστήρια του αρχιφύλακα Μουσχουντή και μετά μεταφέρθηκε στις φυλακές Αίγινας ως το 1960. Ποτέ δεν αποκαταστάθηκε δικαστικά.
Ο Τζορτζ Πολκ δολοφονήθηκε απο τους πράκτορες του αντικομμουνισμού. Τα στοιχεία για αυτό είναι πολλά και ξεφεύγουν της παρούσας ανάλυσης, κυριότερο στοιχείο όμως είναι οτι ο Πολκ απάντησε στην έκκληση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης του ΔΣΕ για ειρηνική διευθέτηση του ελληνικού εμφυλίου, για αυτό θέλησε να συναντηθεί με το Βαφειάδη και για αυτό και δολοφονήθηκε, απο αυτούς που δεν θέλησαν τον ελληνικό λαό "ήσυχο και μονοιασμένο"..
" Η στυγερή δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζ. Πολκ έφερε σε δύσκολη θέση την ψευτοκυβέρνηση των δολοφόνων. Είχαν οργανώσει τη δολοφονία με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν εύκολα να την αποδώσουν στους δημοκρατικούς. Γι' αυτό είχαν κανονίσει να σταλεί η ταυτότητα του Πολκ στην Ασφάλεια, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση πως ο Πολκ κατόρθωσε να περάσει στους αντάρτες και, επομένως, εκεί εξαφανίστηκε δολοφονημένος. Είχαν, επίσης, κανονίσει να εξαφανιστεί το πτώμα. Η τύχη τα 'φερε να ξεβράσει η θάλασσα το πτώμα προς στην παραλία της Σαλονίκης. Έτσι, δεν μπορούσαν πια να πουν πως είχε περάσει στους αντάρτες. Δοκίμασαν αμέσως με τις φυλλάδες τους και με δηλώσεις ψευτοϋπουργών, να σκηνοθετήσουν την ενοχή των "κομμουνιστών" στη στυγερή δολοφονία. Μα, στο μεταξύ, οι ξένοι δημοσιογράφοι και η κοινή γνώμη της Αμερικής, κατάπληκτοι μπροστά στην άτιμη αυτή πράξη, ενδιαφέρθηκαν και ξεσκέπασαν την προσπάθεια αυτή. Στη Σαλονίκη έφτασαν δημοσιογράφοι και ντετέκτιβ (ιδιωτικοί αστυνομικοί), που άρχισαν τις δικές τους έρευνες. Η σπείρα των δολοφόνων δυσκολεύτηκε έτσι να βάνει μπροστά τη σκηνοθεσία της. Μοναδική της ελπίδα είναι πια να συγκαλύψει τους δολοφόνους και να μπερδέψει τις ανακρίσεις. Αυτό και κάνει, παρ' όλες τις δηλώσεις του Σοφούλη πως είναι τάχα ζήτημα τιμής η ανακάλυψη των δολοφόνων. Όλα τα μέχρι τώρα στοιχεία είναι συντριπτικά για τους δολοφόνους. Οι δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών συναγ. Ιωαννίδη αποδείχνουν αδιάψευστα πως ο Πολκ δολοφονήθηκε από τη σπείρα των δολοφόνων που δρα στη Σαλονίκη, κάτω από την καθοδήγηση της Ασφάλειας, για να ματαιωθεί ο ερχομός του Πολκ στην Ελεύθερη Ελλάδα. Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι αποφάσισαν να στείλουν στην Ελλάδα επιτροπή για να παρακολουθήσει τις ανακρίσεις. Τρομοκρατημένοι μπροστά στον κίνδυνο να αποκαλυφτούν οι δράστες και η ενοχή τους, η ψευτοκυβέρνηση της ΑΘήνας ζήτησε από το αμερικανικό υπουργείο των Εξωτερικών, να εμποδίσει τον ερχομό της επιτροπής των δημοσιογράφων, πράγμα που έγινε. Έτσι, ελπίζουν να σκεπάσουν την υπόθεση. Μα, άδικα πασχίζουν. Και το νέο τους έγκλημα, αργά ή γρήγορα, θα αποκαλυφθεί."
Η τροπή που η υπόθεση Πολκ έχει αρχίσει να παίρνει οδηγεί στο έυλογο συμπέρασμα της σκευωρίας. Μιάς σκευωρίας βαθειά πολιτικής και αντικομμουνιστικής. Οι Αμερικάνοι ξεκινούν να κάνουν και τις δικές στους έρευνες σχετικά με το θέμα. Την έρευνα αναλαμβάνει ο Τζέιμς Κέλις, ιδιωτικός ντετέκτιβ, για λογαριασμό του δικηγορικού γραφείου της Νέας Υόρκης "Ντόνοβαν". Οι έρευνες γρήγορα αποδεικνύουν ότι οι αντάρτες δεν είχαν τη δυνατότητα ή τον λόγο να διαπράξουν το έγκλημα και οι ευθύνες ρίχνονται σε δεξιούς παρακρατικούς κύκλους. Αμέσως, η έρευνά του διακόπτεται και ο Κέλις ανακαλείται στις ΗΠΑ απο το γραφείο που τον προσέλαβε. Προφανώς η καταδίκη του Στακτόπουλου βόλευε τους αμερικανικούς κύκλους που χρηματοδοτούσαν την ελληνική κυβέρνηση ενάντια στους αντάρτες του ΔΣΕ και του ΚΚΕ.
Πιο σύγχρονες έρευνες δείχνουν τον πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις, Ράνταλ Κόουτς, ο οποίος και υπηρετούσε ως πρόξενος της Μ. Βρετανίας στη Θεσσαλονίκη την εποχή εκείνη, ως ηθικό αυτουργό του εγκλήματος. Τα δύο στελέχη του ΚΚΕ που κατηγορούνται για την δολοφονία απο τις αρχές του αστικού κράτους, βρέθηκε μετεμφυλιακά, οτι δεν θα μπορούσαν να έχουν διαπράξει το έγκλημα αφού ο μεν Βασβανάς βρίσκονταν τότε εκτός Ελλάδας, ο δε Μουζενίδης είχε σκοτωθεί σε βομβαρδιμό. Ο Στακτόπουλος ήταν πραγματικά ένα ακόμα θύμα στην υπόθεση Πολκ, αφού τυχαία τον είχαν επιλέξει οι ενορχηστρωτές της δολοφονίας, γιατί ήταν κομμουνιστής, μιλούσε αγγλικά και έιχε σε μία συνεστίαση δημοσιογράφων μιλήσει με τον Πολκ. Ο Στακτόπουλος πέρασε τέσσερα χρόνια φυλακισμένος στην Γενική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης στα φρικτά βασανιστήρια του αρχιφύλακα Μουσχουντή και μετά μεταφέρθηκε στις φυλακές Αίγινας ως το 1960. Ποτέ δεν αποκαταστάθηκε δικαστικά.
Ο Τζορτζ Πολκ δολοφονήθηκε απο τους πράκτορες του αντικομμουνισμού. Τα στοιχεία για αυτό είναι πολλά και ξεφεύγουν της παρούσας ανάλυσης, κυριότερο στοιχείο όμως είναι οτι ο Πολκ απάντησε στην έκκληση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης του ΔΣΕ για ειρηνική διευθέτηση του ελληνικού εμφυλίου, για αυτό θέλησε να συναντηθεί με το Βαφειάδη και για αυτό και δολοφονήθηκε, απο αυτούς που δεν θέλησαν τον ελληνικό λαό "ήσυχο και μονοιασμένο"..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου